ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

ԲԱՆ ՁԱ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Աստուածածնի մաղթանքների հետ ընդունիր, ո՜վ բարեգութ, 
 Ե՛ւ աղերսագին խնդրանքներն, ահա, անմահ, լուսակերպ հրեշտակների, 
 Որոնք ինձ համար մաքուր բերանով գոչում են անլուռ 
 Հանապազօրեայ բարեխօսութեամբ: 
 Բարի են նրանք բարերարիցդ միշտ բարեգործուած, 
 Եւ ամէնիշխան Էիդ հրամանով ստեղծուած` յաւէտ անընդել չարին: 
 Նրանք բարձրեալիդ զօրքերն են հզօր խօսքիդ միշտ պատրաստ. 
 Սուրբ են ու մաքուր, անարատ, օրհնեալ, 
 Վայելուչ, յաղթող եւ անպարտելի, 
 Եւ արագաշարժ` մտքի տեսութեան ընթացքի նման: 
 Բարեխօսներ են նրանք, մատակարար եւ խնամակալ,- 
 Աշխարհիս այգում արմատաւորուած 
 Եւ երեք երկար ու ձիգ տարիներ դատարկ մնացած, 
 (Որ յաւերժական ժամանակն է պարունակում իր մէջ` 
 Անցեալը, ներկան ու ապառնին), 
 Այն թզենու, որ պտղազուրկ էր, պաճուճուած միայն սին սաղարթներով, 
 Որ ճիշտ պատկերն է թշուառ մարդկութեան: 
 Նրանք մեր շուրջը դեգերում են միշտ, կարեկցելով մեզ 
 Եւ ուզում են, որ լինենք բախտաւոր. 
 Եւ կենդանութեամբ յաւիտենական` աղօթում են մեր փրկութեան համար, 
 Այս խօսքն ասելով` "Քո ձեռքի գործը մի՛ անտեսիր դու": 
 Արդարեւ մերն է այս աղաչանքը, 
 Բարերար Աստծուդ կողմից մեզ համար` նրանց սահմանուած. 
 Զի նրանք ստեղծուած են խօսքով, 
 Իսկ մենք ձեռքով ենք ստեղծագործուած: 
 Նրանք հատուցման ահաւոր դատաստանին գալու են որպէս վկաներ` 
 Միածնիդ հետ` ճշմարտաբան դատախազներ լինելու երկրայիններիս յանցանքներին, 
 Եւ ահաւորի ատեանի առաջ` իրաւախնդիր` 
 Հաշուետու պիտի լինեն մեզ համար. 
 Թէեւ այնտեղ էլ մեզ կարեկցելով` 
 Հնչեցնեն պիտի իրենց մշտանուէր երգն հառաչաձայն.- 
 "Ողորմիր, ո՜վ Տէր, դո՛ւ ստեղծեցիր, դու մի՛ կորցնի": 

Բ
 Արդ, անմահների գոհաբանութեան խնդրանքների հետ 
 Մեր հեծութիւններն էլ հոտոտիր, արարի՛չ ամենայնի, 
 Որ քո գթութեամբ գերազանցում ես երկնայիններին եւ երկրայիններիս, 
 Զի դու ես բարերարում թէ՛ մեզ եւ թէ՛ նրանց: 
 Եւ արդ, անախտներն այդ ահա, 
 Հրակերպներն հրաշատեսիլ, մաքուրներն անխառն, 
 Անմեղներն ու բոցեղէնները, հոգեղէններն ու անյաղթները, 
 Շնորհիւ իրենց անարատ բարեզարդութեան, 
 Բարձր ազնւութեան ամենազարգացած առաւելութեամբ 
 Եւ գերափայլ ու ճոխ գիտութեամբ, 
 Որպէս ջերմեռանդ աստուածասիրութեան ինքնաբուն տապի 
 Անցուրտ ջերմութեամբ ջեռուցանողներ, 
 Իրենց պէս եւ մեր սառը սրտերի անբորբոք շիջումն են հրահրում յար, 
 Որպէսզի նրանք այրուեն անաղօտ` 
 Մեծախորհուրդ սուրբ սեղանի վրայ` այս խորանի մէջ, 
 Առանց նիրհելու եւ դանդաղելու, սպասելով միշտ 
 Ամենաստեղծիդ կեցուցիչ կամքի երանելի հրամաններին, 
 Աստծուն միացած անբաժանելի` քերովբէական առաքինութեամբ: 
 Պետութիւններ են նրանք երկնաւոր, 
 Եւ զինուորներ են ահաւոր, անբիծ, 
 Երկնաւոր Աստծուդ պաշտօնեաներն են ազատազնեայ, 
 Լուսեղէն ամպիցդ շողերի ցոլքեր: 

Գ
 Ուստի հողեղէն մեղաւորիս էլ մարդասիրաբար ողորմիր, Յիսո՛ւս, 
 Աղաչանքներովն իմ հրեշտակի, դարձնելով ինձ, Տէ՛ր, 
 Դէպի քո բարի, լուսաւոր ճամփան, 
 Որպէսզի հոգուս աւանդը, որի պաշտպանութիւնը նրա տեսչութեանը վստահացար, 
 Որը նա քեզնից ընդունեց այստեղ, այս աշխարհում դեռ, 
 Ինձնով բերկրալից եւ ուրախ սրտով, քեզնից օրհնուած, 
 Անմեղադրելի, խնդալից դէմքով ու կենսազուարթ` 
 Քեզ` անհաս փառքով բարձր արքայիդ, 
 Հաւերժ կենդանի հրեշտակներիդ ամենաուրախ խրախճանքներում 
 Ընծայաբերի, գովեա՜լ ողորմած: 
 Քեզ` անքննելուդ, Հօր եւ Հոգու հետ անհաս եւ անճառ 
 Վայելում են փառք, պատիւ, երկրպագութիւն յաւիտեանս. ամէն:

ԲԱՆ ՁԲ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Տէ՜ր Աստուած բարերար, բազմապարգեւ թագաւոր, 
 Կենաց պատսպարան, լուսոյ կերպարան, լայն հանգստարան. 
 Որ մեղաւորիս համար մարմնացար, 
 Անպատում գործեր կատարեցիր դու ու շատ հրաշքներ, 
 Մինչեւ հասցրիր կատարելութեան` մարդեղութիւնդ 
 Քո ամենալիր աստուածութեան հետ: 
 Արդ, յանուն երկնաստեղծ ձեռքովդ ձեռնադրուած 
 Եւ քո սուրբ հոգով օծուած սրբազան առաքեալների,- 
 Որոնց արժանի գովեստն ես արի մի այլ գրուածքում, ըստ կարողութեանս, 
 Քո փառքի համար, Տէ՜ր ամենայնի,- 
 Ի՛նձ էլ ողորմես, յիշելով սէրըդ, որին դու նրանց արժանացրիր: 
 Նրանցով ելքի շաւիղ ցոյց տուր ինձ դէպի երանութիւնը փափագելի: 
 Նրանց հովվութեան բարի ձայնը թող քաղցր հնչի ինձ, զերթ կենաց ողջոյն: 
 Անեղծ փրկութեան յոյսի մէջ ե՛ս էլ բաժին ունենամ` 
 Կեանքի առաջնորդների հետ, 
 Պատուի այդ շնորհն առաջին անգամ ստացողների, 
 Փառաւորեալ խմբերի, 
 Բանական գետերի, 
 Բարձրաձայն աւետողների, 
 Պանծալի իշխանների, 
 Լուսապայծառ թագով պճնուածների, 
 Զօրաւոր շնորհի անկապուտ զարդով պայծառացածների, 
 Տիրական լոյսի զուարթարար իւղով կատարեալների հետ: 

Բ
 Եւ արդ, ո՜վ բարձրեալ Քրիստոս Աստուած, 
 Մեծ պատուիրանիդ աշակերտների հետ, 
 Յարգելով նրանց աղօթքներն հաճոյ եւ ընդունելի, 
 Եւ արիւնընծայ, վաստականուէր ու քրտնակնդրուկ 
 Աղերսանքները նահատակութեամբ ընտիր ճանաչուած մարտիրոսների, 
 Որոնք մահացու եւ մշտաչարչար մարմնով իրենց, 
 Վտանգաւոր եւ ամենակիր անդամներով, 
 Երկրաւոր եւ հողազանգուած բնութեամբ 
 Բոլոր նիւթեղէն գոյութիւնների ու տարրերի հետ կռիւ մղելով` 
 Պսակուեցին, բարձրացան եւ կենդանացան հոգեպէս, 
 Եւ արիաբար ելնելով երկրից, ըստ մարգարէի, 
 Դարձան ճշմարիտ վկաներ ամենափորձ մահուան, 
 Եւ աշխարհում իսկ նրանք նկատել կարողացան պարզ` 
 Իմանալի, անտեսանելի ու ծածուկ, 
 Բայց եւ աներկբա յոյսով տեսնուող բարիքներն ամէն. 
 Նրանք` աշակերտ եւ չարչարակից առաքեալներին, 
 Իրենց գործերով, կատարեալ լրմամբ նրանց հաւասար` 
 Պարում են հիմա խրախճանքներում, անսահմանափակ երանութեան մէջ,- 
 Ընդունիր եւ ի՛նձ, որպէսզի ես էլ նրանց պէս ընդմիշտ 
 Հաստատուեմ քո մէջ անեղծ փրկութեամբ: 

Գ
 Նրանց հետ, որոնք արիւնով ներկուած` անցան կրակի ու սրի միջով` 
 Կան քեզ հետեւող, Որդի՛դ Աստծոյ, ե՛ւ սրբակենցաղ հայրեր մենակեաց, 
 Որոնք անպարտելի քաջութեամբ եւ անպատիր զգաստութեամբ 
 Արիաբար մարտնչելով դժնյա եւ գոռոզ մարմնի բռնութեան դէմ, 
 Անմարմին Բելիարին հալածեցին. 
 Եւ աշխարհային կեանքի ասպարիզում, մշտամարտ մրցութեամբ, 
 Առանց ծանրաբեռնուածութեան տաղտկութեան, 
 Լայնածաւալ աշխարհի ալեծուփ ծովից 
 Թռցնելով թեթեւ հոգիներն իրենց մարմնի ծանր տապանակով` 
 Նաւահանգի՜ստն հասան կեանքի. 
 Եւ, որպէս վերին վիճակի սիրահարներ, առանց հետինների վրայ մտածելու, 
 Յաղթանակի թագն իրենց գլուխը դրին համարձակօրէն, 
 Պճնուած իսկապէս պայծառ ճոխութեամբ: 
 Այդ սուրբ հայրերի աղօթքներով արժանաւոր եւ խնդրանքներով նուիրական, 
 Նրանց հետ` քեզ մօտ ընդունիր նաեւ ինձ` մեղաւորիս: 

Դ
 Արդ, վերոյիշեալ երջանիկների փառաբանական աղերսների հետ, 
 Որոնք ինձ համար են գոչում, բարձրեա՜լ, քեզ ի հաճութիւն, 
 Ահա ես էլ իմ անմաքուր խօսքերն եմ խառնում` այնպէս, 
 Ինչպէս քաղցրութեան հետ տրուած դառնութիւն, 
 Կամ փուշ` փափկութեան հետ, 
 Տգեղութիւն` վայելչութեան հետ, 
 Տիղմ` գեղեցիկ մարգարտի հետ, 
 Կամ հող` զուտ ոսկու հետ, 
 Կամ անարժէք քարեր` պայծառ արծաթի հետ, 
 Բացասութիւն ճշմարտութեան հետ, 
 Կամ ատամնառու աւազ` հացի փափուկ զանգուածի հետ: 
 Արդ, լսիր, հզօ՛ր, ձեռնհաս, գովեալ, 
 Նրանցը ինձ համար, իմը նրանց, 
 Նրանց ի գովեստ, ինձ ի փրկութիւն` քո փառքի համար, 
 Ամենագութ, բարերար, օրհնեալ եւ երկայնամիտ, 
 Կարող, անքնին, անեղծ, անստեղծ եւ անճառելի, 
 Քոնն են պարգեւներն ու շնորհները, 
 Դու ես սկիզբն ու պատճառը բոլոր բարութիւնների: 

Ե
 Չե՛ս դատապարտիչ, այլ ազատարար. 
 Չե՛ս դու կորուսիչ, այլ գտնող. 
 Չե՛ս մահացուցիչ, այլ ապրեցնող. 
 Չե՛ս տարագրիչ, այլ ժողովող. 
 Չե՛ս մատնիչ, այլ փրկող. 
 Չե՛ս ընկղմիչ, այլ վեր հանող. 
 Չե՛ս գլորիչ, այլ կանգնեցնող. 
 Չե՛ս անիծիչ, այլ օրհնող. 
 Չե՛ս վրիժառու, այլ ներող. 
 Չե՛ս թշուառացուցիչ, այլ մխիթարող. 
 Չե՛ս ջնջում դու, այլ գրում ես. 
 Չե՛ս սասանեցնում, այլ հաստատում. 
 Չե՛ս ոտնահարում, այլ սփոփում. 
 Չե՛ս յօրինում դու պատճառներ մահուան, այլ հնարներ ես փնտրում կենաց. 
 Չե՛ս ձգտում սատակեցնելու, այլ փրկելու ողորմածաբար: 
 Չե՛ս մոռանում այցելութիւնդ, 
 Չե՛ս լքում բարին. 
 Չե՛ս արգելում գթութիւնդ. 
 Չե՛ս տալիս վճիռ կորստեան, այլ ազատութեան կտակ: 
 Չե՛ս թշնամանւում առատաձեռնութեանդ համար, 
 Եւ շնորհներիդ համար չես բամբասւում. 
 Չե՛ս հայհոյւում պարգեւներիդ համար, 
 Եւ ձրի ընծաներիդ համար չես նախատւում. 
 Չես անգոսնւում երկայնամտութեանդ համար, 
 Եւ ներելուդ համար չես պարսաււում. 
 Չես բանսարկւում բարութեանդ համար, 
 Եւ քաղցրութեանդ համար չես անպատււում. 
 Չես արհամարհւում հեզութեանդ համար: 
 Եւ սրանց համար ոչ թէ տրտունջներ, 
 Այլ անլռելի գոհաբանութիւններ են առաքւում քեզ: 
 Վերցրու մեղքերս, հզօ՛ր. 
 Լուծիր անէծքներս, օրհնեա՜լ. 
 Քաւիր պարտքերս, ողորմա՛ծ. 
 Ջնջիր յանցանքներս, գթա՛ծ. 
 Օգնիր ինձ մատովդ, եւ իսկոյն պիտի լինեմ կատարեալ. 
 Ի՞նչ կայ քեզ համար, Տէ՛ր իմ, սրանցից աւելի դիւրին, 
 Եւ մեղապարտիս համար աւելի կարեւորագոյն: 
 Ուստի քո ստեղծած պատկերիս վրայ, ո՜վ բարեխնամ, 
 Կենդանագրի՛ր դու նորոգող դարձեալ եւ լուսաւորող 
 Մաքրագործ շնորհիդ փչումն շնչի, 
 Բազմամեղ հոգին իմ պաշտպանելով: 

Զ
 Մի՛ արագացնի, ողորմա՜ծ, կարճ ժամանակում, օրս տարաժամ, 
 Որ չլինի թէ անպաշար ու ձեռնունայն ընկնեմ ես երկար ու անվերջ ճամփայ. 
 Մի՛ տար ինձ բաժակ դառնութեամբ լեցուն` ծարաւած ժամին. 
 Մի՛ փակիր իմ դէմ յաջողութիւնը հոգեւոր օգտիս, 
 Եւ հանկարծադէպ ասպատակների նման ահաւոր` 
 Թող չպատահի մահուան գիշերն ինձ. 
 Տապը տոթակեզ, անպատրաստ պահին, թող չկտրատի արմատներս ու չչորացնի, 
 Ոչ էլ լուսնական դիպուածները թող վրաս հասնելով` գաղտնի վնասեն. 
 Թող իմ մէջ մեղքի սառոյց չպահուի, 
 Ոչ էլ աշխարհիկ կեանքի ուղխերի հոսանքները ինձ ողողեն, տանեն, 
 Թող որ հանգիստն ինձ մահ չբերի, 
 Եւ ոչ էլ նինջը սատակման առաջնորդի. 
 Թող քունն ինձ կորստեան պատճառ չլինի, 
 Եւ ոչ էլ նիրհը ապականութիւն առաջ բերի. 
 Թող որ վախճանը անպատեհ ժամի չարշաւի վրաս, 
 Եւ ոչ էլ շունչս վեր բարձրանալիս` ցած ընկնի ինչ-որ արգելքի առած: 

Է
 Դո՛ւ ես Տէր, դո՛ւ գթած, դո՛ւ բարերար, 
 Դո՛ւ երկայնամիտ, դո՛ւ ամենակարող, 
 Դո՛ւ անճառօրէն զօրաւոր` ամէն անյուսութեան, 
 Քաւելու, փրկելու, կենագործելու, 
 Լուսաւորելու եւ վերստին ամրացնելու, 
 Գազանների գիշատիչ ժանիքներից կամ վիշապների ատամներից ի կեանս կորզելու, 
 Խոր անդունդներից բերկրալից լոյսին բերելու, 
 Եւ մեղքի հորձանքներում խեղդուելուց ազատելով` 
 Երջանիկ արդարների հետ փառքով բազմեցնելու: 
 Ամենայն հոգի ակնկալու յոյսով քեզ է սպասում կարօտ քո շնորհին, 
 Թէ՛ երկնայինները եւ թէ՛ երկրաւորները, 
 Թէ՛ մեղքով ընկածները եւ թէ՛ արդարութեամբ ոտքի ելածները, 
 Թէ՛ տէր, թէ՛ ծառայ, թէ՛ տիրուհի եւ թէ՛ աղախին. 
 Եւ քո ձեռքումն է բոլորի կենդանական շունչը: 
 Եւ քեզ` Հօր եւ սուրբ Հոգու հետ` փա՜ռք յաւիտեանս. ամէն:

ԲԱՆ ՁԳ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Բարձրեալ անքնին, զօրութիւն ահեղ, 
 Տէր արարածոց, 
 Թագաւոր երկնի, ստեղծիչ հրեշտակաց, մտքի գոյարան, 
 Հաստիչ հրեղէնների, հոգիների բարի պետ, 
 Ապաւինութեան աջ, հանգստաւետ անդորրութիւն, 
 Լուսալիր տեսութիւն, պայծառութիւն բերկրալից, 
 Երանութեան ճամփայ, կենդանութեան պատճառ, 
 Բանականութեան առիթ, 
 Անվտանգ փրկութիւն, 
 Առաջնորդ խաղաղութեան, 
 Պարիսպ ամրութեան, պահպանութեան պատուար, 
 Ցանկապատ բոցեղէն` մեծագոյն օրհնութիւն, 
 Անոխակալութեան սահման, 
 Այս ողբերգութեան մատեանում գրուած խօսքերովն իմ խոստովանական` 
 Մարդկային ազգի մեր թշնամիներին նոյնպէս բարութեամբ յիշիր, 
 Եւ տո՛ւր կատարեալ քաւութիւն նրանց եւ ողորմութիւն: 
 Մի՛ բարկանար, Տէր, դու նրանց վրայ, որպէս սրբերին բամբասողների, 
 Դէպ ինձ ունեցած մեծ սիրոյդ համար եւ իմ պատճառով, 
 Այլ իբրեւ չարեր կշտամբողների եւ իրաւաբար նախատողների` 
 Ների՛ր նրանց յանցանքները: 
 Թէ՛ ես, թէ՛ նրանք եթէ միասին ելնենք քո առաջ, ով արդարադատ, 
 Գուցէ եւ ոմանց մեղքերը մեր դէմ շա՜տ սակաւ լինեն 
 Եւ բամբասանքները` իրաւացի.
Իսկ իմ` դէպի քեզ, ամենապարգեւ, ուխտազանցութեան օրինակները 
 Բազում են, անթիւ եւ անկշռելի: 

Բ
 Արդ, նայելով, Տէր, անարգիս վրայ, յիշի՛ր մեծութիւնդ. 
 Եւ երբ քեզանից բարիք խնդրեմ ես իմ ատողներին, 
 Դու նրանց համար, որ քոնն են դարձեալ, ըստ քո մեծութեան, 
 Հրաշապէս անճառ բարիքնե՛ր գործիր: 
 Չսատակեցնես ինձ խայթողներին, այլ ուղղի՛ր նրանց, 
 Գջլելով խոտան բարքերն երկրային, 
 Բարիներն արմատապէս դու թէ՛ իմ եւ թէ՛ նրանց մէջ: 
 Մանաւանդ որ դու լոյս ես ու յոյս, 
 Իսկ ես խաւար ու խենթ. 
 Դու ի բնէ բարի ու գովելի, 
 Իսկ ես` չար համակ ու ապիկար, 
 Դու տէր համօրէն երկնի եւ երկրի, 
 Իսկ ես չեմ իշխում շնչիս եւ հոգուս. 
 Դու բարձրեալ ազատ` կարիքներից զերծ, 
 Իսկ ես ենթակայ տաժանքի, վշտի. 
 Դու վեր երկնային կրքերից բոլոր, 
 Իսկ ես կաւ անարգ ու գարշելի. 
 Դու յար կմնաս անհասանելի բարձրութեան վրայ, ըստ մարգարէի, 
 Իսկ ես, ըստ նոյնի, կկորչեմ ընդմիշտ. 
 Քո մէջ նենգութիւն կամ խաւար չկա, 
 Իսկ ես, որ աւանդն իմ չպահեցի, այդ բոլորն էլ եմ: 
 Հանի՛ր ինձ բանտից, արձակի՛ր կապանքներից, 
 Պոկի՛ր ինձ պրկող իմ շղթաներից, 
 Փրկի՛ր խեղդուելուց, 
 Ազատի՛ր տագնապներից, քանդի՛ր երկաթներից, 
 Հա՛ն ինձ պաշարումներից, դուրս բեր երկմտութիւնից, 
 Հանգստացրու նեղութիւններից. 
 Փարատիր վշտերս, սփոփիր տխրութիւններս, 
 Հանդարտեցրու խռովութիւններս, 
 Ամոքիր լացս, ցրիր հեծութիւններս, 
 Հեռացրու ինձ իմ ողբերից ու կազդուրիր լալուց, 
 Աստուա՛ծ ողորմութեան եւ պարգեւատու քաղցրութեան, 
 Հզօրիդ արեան գնով փրկուածիս անտես առնելով` զուր մի՛ կորցնիր. 
 Կանգնեցրո՛ւ դու ինձ, որ բազմավտանգ հիւանդութիւնից մահուան ա՜փն եմ հասել: 

Գ
 Ահա՛ բարդուեցին եւ կուտակուեցին ընդունայն անցած տարիներն իմ ողջ 
 Ա՛յն օրից, երբ որ աշխարհ եկայ ես, որպէս անպիտան, 
 Դեռ անդաստանից իմ մօր արգանդի` մեղքերի դժնիկ փշեր ծլեցնելով. 
 Մի՛ լինիր ինձ խայթոց խոցոտիչ, 
 Ինչպէս որ եղար Հուդայի տոհմին եւ կամ Եփրեմի զաւակի համար: 
 Եւ քանզի հոգուս մէջ բարեսերմ ցորենի փոխարէն 
 Խայթող, թունաւոր ու թմրեցուցիչ խոտեր բուսցրի ու տնկեցի ես,- 
 Ըստ գրոց խօսքի` աւետարանից էլ առաջ ասուած,- 
 Ինչպէ՞ս չկոչեմ անձն իմ գարշելի դաշտ ու անդաստան` 
 Խեղդուած` մեղքերի անիծաբեր փշերով: 
 Արդարութիւն չսերմանեցի ես, ըստ Ովսէի, 
 Էլ ինչպէ՞ս պիտի հնձեմ կենաց բերքն ու այն հաւաքեմ, 
 Մաքուր իմ հոգու կուսական ստինքները թառամեցին, 
 Ինչպէս որ մարգարէն Իսրայէլի համար է ասում, 
 Բայց դու կարող ես, Տէր, նրանց կրկին նախկին տեսքը տալ: 
 Հուդայի մոլի բարքի համաձայն 
 Ընդարձակեցի կամքիս մահիճը հոմանի դեւերի համար. 
 Քո ձեռքն է դարձեալ ամփոփել այն, 
 Տէ՛ր, նոյն զգաստութեամբ: 

Դ
 Եթէ մարմնապէս կցորդութիւնը տեսնողի հետ պոռնիկին դարձրեց անբիծ, անարատ, 
 Իսկ դու, փրկությո՛ւն, միանալով ինձ հոգեպէս` կրկի՛ն կմաքրագործես: 
 Եթէ արեգակն այս անկենդան, 
 Որ ստեղծել ես դու մատակարար մեր երկրի համար, 
 Ցամաքեցնում է ճահիճների ցեխն ու խակ պտուղներ է հասցնում, 
 Իսկ դու ստեղծի՛չդ ամենայնի, հոգիդ Աստծոյ, 
 Ո՜րքան աւելի պիտի կարենաս չարիքների տիղմն աղտեղի 
 Եւ մեր մեղքերի աղծապիղծ թարախն իսկոյն սպառել: 
 Դրա համար է, որ ես խօսքերիս կարգին շտապեցի 
 Թշնամիներիս համար նոյնպէս բարին հայցել քեզանից, 
 Որպէս մահապարտութեամբ հեռացուած յանցաւորիս 
 Չգցե՛ս հզօրիդ ամենախնամ աչքից, օրհնեա՜լ գթութիւն: 
 Արդ, կենագործիր ամենամեղիս` մարմնիս անդամներով, հոգուս բնութեան հետ, 
 Որպէսզի ես միշտ քեզ վրայ խորհեմ: 
 Բարեգործներին բարիք խնդրելը օրէնք է բնութեան, 
 Եւ մենք այդ բանը անում ենք կամքով մեր անբռնադատ: 
 Քանզի արդարեւ այդ մի պատուէրդ կարող է ամէն հասակ կատարել, 
 Իսկ երկրորդի գործադրումը նոյն սիրով հոգատար` 
 Նշանակում է նմանուել Աստծուդ: 
 Այդ իսկ պատճառով գերադասեցի թշնամիներիս բարիք ցանկանալ, 
 Քան երախտաւոր բարերարներիս համար աղերսել: 

Ե
 Եւ արդ, մէկի տեղ կրկնակի անգամ յիշիր դու նրանց, 
 Որոնք անարժանիս քո բարձրագոյն անունով ընդունեցին. 
 Եւ տուր դու նրանց, Տէ՜ր ամէնառատ, բարերար եւ անոխակալ, 
 Վարձը արդարի եւ մարգարէի, 
 Թէպէտեւ զուրկ եմ ես բոլորովին արժանիքներից, 
 Բայց նրանք ըստ իրենց հաւատքի եւ յուսալիր ակնկալութեան, 
 Ողջամիտ կամքով են նայում ինձ պէս պատժապարտ գերուս, 
 Որպէս թէ հոգուս փակ պահարանում կեցուցիչ մասունքդ ունենամ լրիւ: 
 Եւ դու անսահման գթութեամբ մօտենալով մեղաւորիս,- 
 Որ անկարող է պահուել քո տեսողութիւնից 
 Եւ կամ խոյս տալ կշեռքից ուղիղ, անխաբելի,- 
 Մաքրե՜ս, որպէսզի չխայտառակուեմ մեծ դատաստանում: 
 Եւ ինչպէս որ ինձ ուզում են պատուել վայելուչ շուքով սիրելիներդ քո անուան համար, 
 Կրոնաւորի զգեստիս բարեձեւութեանը նայելով, 
 Անգիտակ գաղտնի իմ արատներին` երանի են տալիս եղկելուս,- 
 Դո՛ւ էլ, հնարաւո՜ր, ամենապարգեւ, օրհնեալ մարդասէր, 
 Ողորմո՜ղդ բոլոր արարածներին հաւասարապէս, 
 Ամենաթշուառիս հեծութեան համար հաշտուիր նրանց հետ, ըստ իրենց հաւատքի, 
 Ընծայիր նրանց, տուր որպէս պարգեւ մեծութիւնդ անեղծ 
 Եւ քո պսակը յաւերժ անթառամ` 
 Ամէն ինչ քննող ու պարզաբանող մեծ դատաստանի վերջին օրն ահեղ: 

Զ
 Անհատնում ու անվատնելի գանձերի մեծ ու փրկարար 
 Գրաւականն ես դու ստրուկիս համար ու սովեալիս, 
 Եւ մենք այդ գանձերն հոգուդ երկնքի ի գործ դնելով` հարստանում ենք խօսքիդ համաձայն: 
 Տեղ սահմանիր ինձ հանդարտ ջրի մօտ, 
 Ամրացրո՛ւ իմ մէջ, անփոփո՜խ, հաստատուն վստահութիւն. 
 Կարգիր ինձ համար, օրհնաբանուա՛ծ, անկասկածելի յոյսի ամրութիւն. 
 Տուր ինձ, ամենախնա՛մ, անաչառ պաշտպանութիւն, 
 Սասանեալիս` բարի անդորրութիւն, 
 Տարակուսեալիս` լուսոյ ապաւինութիւն, 
 Ողբալուս` մեծ երջանկութիւն, 
 Վհատեալիս` կենաց օգնութիւն, 
 Լքեալիս` հաստատուն օժանդակութիւն, 
 Նահանջածիս` անսայթաք վերընթացութիւն: 
 Զի քոնն են բոլորն ու դու ես տուիչն ամենայնի. 
 Եւ քո ձեռքով է բաշխւում այն ամէնն, ինչ անհրաժեշտ է մեր կեանքի համար: 
 Եւ քեզ է վայելում փառք յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

ԲԱՆ ՁԴ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
Երկնաւո՛ր արքայ, բարձրեալ թագաւոր, 
 Տէ՜ր դու բոլորի եւ ամէնքի յոյս, 
 Արարիչ տեսանելիների եւ հոգեղէնների հաստիչ, 
 Պատճառ եղածների եւ կազմող լինելիների, 
 Տուիչ լոյսի, առիթ առաւօտի, պատրաստիչ վաղուայ, 
 Երեւացնո՛ղ երեկոյի, յօրինող խաւարի, 
 Արուեստաւոր բարեհնար, իմաստութեան գործիչ, 
 Քաւարան օրհնեալ, հալիչ մեղքերի, հալածիչ ցաւերի, 
 Լուծիչ դառնութեան, պահպանարան հանգստի, 
 Հնարիչ նիրհի, կարգաւորիչ քնի, պարգեւիչ նինջի, 
 Կարգաւորիչ շնչառութեան, զգայութեան տեւողութիւն, 
 Ցրիչ ցնորքների, բարեկարգիչ անուրջների, փոխարկող զարհուրանքի, 
 Փոփոխիչ տխրութիւն, խափանիչ խայթումների, 
 Կասկածների փարատիչ, ծփանքների հանդարտիչ, 
 Ահաբեկութիւն խարդախների, դեւերի հարուածիչ, 
 Ախտերի փախուցիչ եւ ընկղմիչ գայթակղութիւնների: 
 Պաշտպանի՛ր ձեռքովդ երկնաստեղծ, 
 Զօրացրո՛ւ աջովդ բարձրացած, 
 Ամփոփի՛ր թեւերովդ ամենակալ, 
 Ծածկի՛ր խնամքովդ աստուածային, 
 Ամրացրո՛ւ վերնայիններիդ վերակացութեամբ, 
 Շուրջանակի պարսպիր անմահներիդ գումարտակներով, 
 Ընդդիմամարտին իմ վանիր զուարթուններիդ զինուորներով, 
 Պատսպարի՛ր սասանեալիս աստուածածնիդ մաղթանքներով, 
 Անդրանիկներիդ բանակներն ինձ բարի պահապան կարգիր: 
 Բաց արա աչքերիս հետ նաեւ տեսանելիքները մտքիս, 
 Զգաստացրու շնչիս հետ նաեւ դանդաղութիւնը ծանրաբեռն իմ կրքերի, 
 Վերացրու թանձրամած յիմարութիւնն իմ զգայարանքների, Տէ՛ր, 
 Վերցրու թանձրութիւնն իմ ծածկոյթի, միա՛կ բարեգործ: 
 Լոյսը բացուելիս` ողորմութիւնդ էլ ծագիր ինձ վրայ, 
 Եւ արեւի հետ` քո արդարութեան արեգակը թող մտնի սիրտս նեղ. 
 Փառքիդ ճառագայթը մտքիս խորհրդարանում թող ջահաւորուի. 
 Եւ խաչակնքումը խաչիդ` մարմնիս եւ հոգուս մէջ թող տարածուի՜ համասփիւռ: 
 Քեզ եմ յանձնում այսօր քո յօրինած տաղաւարը` 
 Այնտեղ բնակուող պահապան հոգուս հետ միասին. 
 Զի դու ես Աստուած անքնին, 
 Ամենակարողդ ամէնքի համար եւ ամէն բանում բովանդակապէս, 
 Օրհնեա՜լ յաւիտեանս. ամէն:

ԲԱՆ ՁԵ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Եւ քանզի զուարթ արթնութիւնը մեր նինջ ես համարում, 
 Իսկ լռութիւնը խոր թմրութեան մէջ` ի քեզ ունեցած 
 Ուղիղ հաւատքի համար` աչքերի անթարթ բացութիւն,- 
 Ուստի հոգուդ իմաստութեամբ ուղղի՛ր յաջողուածքն իմ ձեռնարկածի, 
 Որի համար ահա աղօթում եմ ես մաղթանքներիս հեծեծագին ձայնով: 
 Զօրացրու ինձ, Տէ՛ր, ճգնաւորական բարենպատակ իմ վաստակի մէջ, 
 Կարեկից եղիր իմ տկարութեանն ու թեթեւացրու սկիզբն աշխատանքիս: 
 Արագացրու առաջադրուած այս ձեռակերտս, մշտապէ՜ս կարող, 
 Դիւրացրու նրա ընթացքը դէպի աւարտում լրիւ: 
 Բերկրութեամբ հասցրու ինձ գործի վախճանին, 
 Արա՛ այնպէս, որ ժամանակին հասնեմ նպատակիս, 
 Ուղեկից եղիր իմ ճանապարհին, 
 Բարձր թռիչքով դէպի օգտակարն ինձ շտապեցրու, 
 Աջ կողմս կանգնիր ամենածանր վտանգի դէպքում, 
 Լսեցրու ձայնդ անձկութեանս պահին, 
 Կորստեան ժամին ձեռքովդ փրկիր, 
 Ներգործիր մատովդ, երբ որ նեղն ընկնեմ. 
 Հարթիր արգելքներն ամենաչար խափանման, 
 Հոգեղէնիդ առաքմամբ, ինչպէս Ամբակումին, ի՛նձ էլ ճար արա, 
 Խօսք շնորհիր ինձ ատեանում, կանգնած` բազմութեան առաջ, 
 Իմաստութիւն դիր իմ մէջ, երբ դէմ-յանդիման կանգնեմ քննութեան: 
 Կամքիդ ամպով հովանի եղիր ինձ հրաշապէս, 
 Ու հանդարտեցրու քո կենաց փայտով մրրիկն իմ ծովի, 
 Սանձիր երկրային կենցաղի պատկերը քո հրամանով. 
 Զի եթէ դու, Տէ՛ր, ողորմութիւնդ կամենաս ցոյց տալ, 
 Կոհակներն այդ լոյծ կարծր կլինեն աւելի, քան քար, 
 Իսկ եթէ զլանաս խնամքդ ցամաքում` 
 Ամուր գետինը, որպէս անկայուն, փուլ կգա իսկոյն մեր ոտքերի տակ: 

Բ
 Ընդունի՛ր, Յիսուս, ձեռնարկութիւնն այս պաղատանքներիս` քեզ ի հաճութիւն, 
 Եւ ամենակասկածելի սայթաքումն իմ փոխարկիր մեծ վստահութեան: 
 Ինչպէս ջրհեղեղի ամենակործան դարում, 
 Ովքեր գետնի հարթ տարածութեան վրայ ապրում էին անհոգ, առանց երկիւղի, 
 Ողորմութիւնիցդ զուրկ մնալով` կորստեան մատնուեցին. 
 Իսկ հովանաւոր լաստի երերուն յատակի վրայ 
 Գթածիդ անուամբ ապաւինուածներ պահպանուեցին,- 
 Այդպէս, նրանց հետ եւ ինձ մշտերեր աղաչաւորիս 
 Մարդասիրաբար ազատիր եւ տար դէպի խաղաղ նաւահանգիստ: 
 Հոգեւոր շահի վարձն ինձ հետ բերելով, 
 Եւ իմ բազմաթիւ եւ ստորաքարշ մեղքերս թողած, 
 Քո առակաւոր խօսքի համաձայն, քեզ եմ գալիս, Տէ՛ր, 
 Միանալով քեզ յաւերժ անբաժան, օրհնեա՜լդ համակ: 
 Եւ կցորդուելով այս մաղթանքներին հոգեղէններն ամենամաքուր 
 Մարտիրոսների հետ այն հողեղէն, որոնք փորձուեցին հրով ու ջրով, 
 Եւ մեր փոխարէն խնդրեցին քեզ այս աշխարհից ելնելիս, 
 Եւ մեզ յիշատակ թողին օգտակար,- 
 Մեզ ձայնակցելով, միայն ասեն` թող լինի՛, լինի՛:

ԲԱՆ ՁԶ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Բազմազանօրէն շարահիւսուած այս հառաչագին ու տխրաթախիծ ողբերի փոխարէն 
 Ողորմի՛ր բոլոր հոգիներին դու, թագաւո՛ր գովեալ եւ երկայնամիտ, 
 Եւ առաւել եւս նրանց, որ չունեն կենաց փրկութեան ակնկալութիւն, 
 Ինչպէս եւ նրանց, որոնք ննջեցին ի մահ անպատրաստ` իւղի պակասից հանգած լապտերով: 
 Ուստի եւ յիշի՛ր, Տէր իմ գթառատ, եւ այդ պատճառով տուր ինձ իրաւունք, 
 Թէ ի փառս ահաւոր եւ սքանչելի մեծիդ` 
 Մարդու կազմուածքը բաղադրեցիր դու իրար հակառակ տարբեր տարրերով` 
 Մէկը ծանր եւ միւսը թեթեւ, մէկը սառն եւ միւսը ջերմ, 
 Որպէսզի մենք այդ ներհակութիւններն հարթ պահելով միշտ` 
 Նրանց համերաշխ հաւասարութեամբ կոչուենք արդար: 
 Եւ այդպէս, առաքինաբար, երբ հոգու հետ բարձրանանք, 
 Չմոռանանք եւ մեր խոնարհութիւնը կաւի վերաբերմամբ 
 Եւ ընդունենք պսակ ճգնաւորական: 
 Եւ սակայն, ուխտազանց եղանք այս կանոնի դէմ, 
 Զիջելով կառուցուածքին մեր հողեղէն` անասնօրէն սողալով կպանք երկրին` 
 Մէկն իր ախտերով, մէկն անգթութեամբ, 
 Միւսն ամենաբաղձ կերակուրների իր մոլութիւնով, 
 Որպէս մշտաբոյծ գազան շարունակ կապուած մնալով մեր բնութեան հետ: 
 Պատահում է մերթ, որ մէկը այդ չորս տարրերից մեր մէջ, 
 Անողոքելի, անզուսպ սլացքով ոստնելով ի դուրս, 
 Ամբարտաւանում է վայրենապէս: 
 Եւ այսպէս եթէ տաքանանք մենք քո սիրոյ ջերմութեամբ, 
 Մեր մէջ գտնուող բոցի նշխարով, 
 Ցուրտը առընթեր եւ կենակից նրան` կասեցնելով այն, ընդմիջում է բարուն: 
 Եթէ էութեամբ հրեշտակային օդաճեմ դէպի քեզ թեւել ուզենք, 
 Այս առաջնաստեղծ հողեղէն նիւթի ծանրութիւնը հոծ 
 Մեզ ցած քաշելով` կխափանի մեր թռիչքը իսկոյն: 

Բ
 Արդ, ամէն կողմից պարտուած ու լքուած, 
 Որպէս ապիկար, հաշմուած` մերժուեցի, կորայ, քշուեցի. 
 Եւ մաշուած իսպառ բազում մեղքերից ի մահ գլորուեցի. 
 Որի համար էլ պարգեւներից զուրկ` ողորմութեան կողմն եմ նայում, 
 Եւ ամօթահար երեսով ե՛ս էլ, որ տէր եմ ամէն տեսակ մեղքերի, 
 Աղերսում եմ քեզ բոլոր կենդանի մեռեալների հետ, 
 Զի կարող ես միշտ մի հնար անել ինձ նման մեռած ու կորածներին. 
 Ամէն ինչի մէջ զօրաւոր ես դու. 
 Եւ մանաւանդ որ կարենալուդ հետ` ե՛ւ կամենալն է քեզ ախորժելի: 
 Եւ արդ բարգաւաճ ու կենսանորոգ շնորհներն այս երկու,- 
 Կամենալն ու կարենալը իրար մօտ գալով, 
 Կվերանայ անյոյս վհատութիւնը բոլոր մեղաւորների 
 Եւ կգա այնժամ, կհասնի շուտով հոգիներ բուժող 
 Քո հրամանի լոյսն աւետաւոր, Տէ՜ր ամենայնի, 
 Օրհնեալ յաւիտեանս. ամէն:

ԲԱՆ ՁԷ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Եւ ահա, քանզի այս ողբերգութեան կտակը համեստ հասել է իր աւարտին, 
 Արա՛ այնպէս, Տէ՜ր, որ ինքնանախատ կշտամբանքների այս խօսքերիս հետ 
 Վերջ գտնեն նաեւ ու դադար առնեն սովորութիւններն իմ չար: 
 Դու ինքդ յուսադրեցիր դատապարտեալիս, ասելով` 
 "Հայրս չի ուզում, որ կորչի մէկն իսկ այս փոքրիկներից", 
 Եւ դարձեալ, թէ` "Հօրս կամքն է, որ չկորցնեմ բոլոր ինձ յանձնուածներին": 

Բ
 Ահա՛ օրհնուած ես դու գթութեան մէջ, 
 Բարեբանուած միշտ` քաղցրութեան մէջ, 
 Խոստովանուած` երկայնամտութեան մէջ, 
 Եւ ճանաչուած ես այցելութեան մէջ. 
 Քարոզուած Տէր ես դու փրկութեան մէջ. 
 Եւ ներբողուած ես առատութեան մէջ, 
 Պատւուած ես պաշտպանութեան մէջ, 
 Փառաւորուած ես փրկութեան մէջ, 
 Երկրպագուած` անբաւ բարձրութեան մէջ, 
 Պաշտուած ես անքննութեան մէջ, 
 Գովեա՜լդ միակ` յաղթութեան մէջ, 
 Հռչակուած` հզօրութեան մէջ, 
 Խնկաւորուած ես ողորմութեան մէջ, 
 Համբուրուած` անճառ հեզութեան մէջ, 
 Ճաշակուած ես դու խոնարհութեան մէջ: 
 Եւ քեզ հետ նաեւ ծնողդ երկնաւոր` 
 Աստուած բոլորի մխիթարութեան, 
 Ընդ որում եւ սուրբ ու բարի Հոգիդ, 
 Դու, որ սահմանեցիր չանտեսել ընկած գրաստը թշնամու 
 Եւ անբանութեամբ սայթաքած մարդուն: 
 Հզօրիդ ինձ ցոյց տուած երախտիքներն ու առաքինութիւնը մեծիդ` 
 Փառաբանողներն անվերջ անդադար տօնում են բարձրում, 
 Որոնց հետ, ուշադրութեանդ արժանացնելով եւ այս ձայնն աղերսական` 
 Ընդունե՜ս այն դու մարտիրոսների պաղատանքներով, 
 Իբրեւ հաճելի եւ անուշ բուրմունք, 
 Եւ այս հաշտարար խօսքի փրկանքով` 
 Պարտքերը նախնեաց եւ աներեւոյթ վէրքերը բոլոր, 
 Հոգին ու մարմինը մահացնող միջիններով ու վերջիններով, 
 Ներքիններն ու արտաքինները, դրոշմներն ու բիծերը 
 Եւ հատուածների խարանները ողջ բժշկիր, ամենակարո՛ղ, 
 Ողորմութեանդ դեղերով ջնջելով ու մաքրելով 
 Բազմապիսի խայթուածքների հետքերը ամէն, 
 Որոնք քեզ համար հաճելիների հետ նմանապէս 
 Ցոյց կտան նաեւ գարշելիները մեր բնութեան մէջ: 

Գ
 Եւ եթէ հասնեմ խորին ծերութեան քո առաջնորդութեամբ` մահուան արժանիս, 
 Մի՛ լքիր ինձ տկարութեանս մէջ եւ մի՛ անարգիր մազերս սպիտակ, 
 Մի՛ կորացնիր կործանուածին եւ կքեալին մի՛ իջեցնի, 
 Մի՛ ցած բերի խոնարհուածին եւ առկայծեալին հողմի շնչին մի՛ մատնիր, 
 Մի՛ բաց թողնի դեդեւողին եւ մի՛ մրսածին` անվերարկու. 
 Թող չմնայ տագնապեալն անդարման, ոչ էլ խարխլած տունը` անխնամ. 
 Թող չանպատւուի պատկերն հնացած, եւ պարարտութիւնը չանհամանայ. 
 Թող որ չանարգուի շուքը շնորհի, եւ հնութիւնը չքամահրուի, 
 Թող չալեկոծուի հոգուս նաւն, ու յոյսի երկարութիւնը չկտրուի, 
 Թող ուղղալարը չխզուի, ու չխանգարուի յիշողութիւնը, 
 Թող չքայքայուի մարմնի կազմութիւնն, ու բարձրացող թեւերը չփետտուեն, 
 Զուարթ գեղեցկութիւնը չտգեղանա, չքաղուի պայծառ ճաճանչը շողի, 
 Պատուհաններն աչքերիս չփակուեն եւ ոչ էլ նրանց լոյսը խափանուի, 
 Թող չընկնի պատկերը խօսուն: 

Դ
 Աղաչում եմ քեզ, բարեգո՛ւթ, ու պաղատում եմ բոլոր սրբերով, 
 Լսիր այս ամէնն իսկ հիմակուանից, որպէսզի վերջում չմոռանաս: 
 Դու եղար ինձ առաջնորդ եւ ազատարար, ըստ սաղմոսողի, 
 Հանիր նաեւ ինձ Երգողի հետ, Տէ՜ր, կասկածանքներից ու վարանքներից, 
 Որոնցից սաստիկ վախենում եմ ես: 
 Թէեւ արժանի չեմ սովորական կերակուրն անգամ ստանալու քեզանից որպէս վարձք, 
 Բայց դու սովոր ես եւ կարող նոյնպէս ապերախտների՛ն էլ բարեգործել, 
 Քոնն են ամենայն բարիքներն անճառ ու զարմանալի 
 Հրաշագործդ միայն` կատարեալ երկայնամտութեամբ: 
 Օրհնեա՜լ ես դու Հօր եւ սուրբ Հոգուդ հետ յաւիտեանս. ամէն:

ԲԱՆ ՁԸ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Եւ ահաւասիկ, կոտրուած հոգով, սաստիկ յուսահատ, 
 Խորտակուած սրտով առջեւդ եմ թափում ջուրը իմ կամքի, կաթիլն արցունքի, 
 Յիշեցնելով արեմաթացի Սամուէլ մարգարէին, 
 Որ առնելով ջուրն սկաւառակից` թափեց քո առջեւ, ո՜վ ամենատես, 
 Ցոյց տալու համար ժողովրդին, թէ խոստովանութեամբ եւ հնազանդութեամբ 
 Պէտք է ընկնել գարշապարներիդ կենդանարար: 

Բ
 Եւ արդ, ընդունի՜ր այս աղիողորմ հեծեծանքներով հիւսուած խօսքերը, 
 Եւ այս բանաւոր անարիւն զոհի նուէրն հոտոտիր, թագաւո՛ր երկնի. 
 Սրբիր օրհնութեամբ գիրը մատեանի այս ողբերգութեան, 
 Եւ դրոշմիր գրուածքն այս որպէս արձան մշտնջենական` 
 Քեզ համար հաճոյ միւս միջնորդական մաղթանքների հետ: 
 Թող որ նա ընդմիշտ մնայ քո առաջ եւ ականջներիդ հնչի շարունակ. 
 Եւ շրթունքներով ընտրեալներիդ բարբառի՛ թող նա 
 Ու հրեշտակներիդ բերանով խօսի. 
 Թող որ տարածուի աթոռիդ հանդէպ եւ ընծայուի սուրբ սրահի մէջ քո. 
 Քո անուան նուիրուած տաճարում խնկարկուի եւ բուրի՜ փառքիդ սեղանի վրայ. 
 Թող պահուի հարուստ քո գանձարանում եւ թող ամբարուի ստացուածքիդ մէջ. 
 Թող որ պատմուի ազգերին ի լուր եւ ժողովրդի համար քարոզուի. 
 Պատկերուի՛ թող որ մտքի դռներին եւ զգայարանքների սեմերին տպուի. 
 Իբրեւ կենդանի` թող պատմի նա իմ գործերն անօրէն ու խոստովանի. 
 Եւ թէպէտ որպէս մահացու պիտի վախճանուեմ ես, 
 Սակայն այս համեստ մատեանովս միշտ անմեռ կմնամ: 
 Քո կամքով` թող այն անեղծ մնայ, Տէ՜ր, 
 Եւ պատժապարտիս հանդէպ դատաւոր դառնալով անդուլ, 
 Անաչառ կշտամբիչ, համարձակ յանդիմանիչ, 
 Անխնայ պախարակիչ, անողոք պարսաւիչ, 
 Անհամբոյր ծանակիչ, անմարդասէր մատնիչ, 
 Անփրկելի տանջարար, անկաշառ գլխատիչ, 
 Խստասիրտ հրապարակող, աշխարհալուր բողոքող,- 
 Մեծաձայն փողով, առանց լռելու, անդուլ-անդադար` 
 Իմ յանցանքնե՜րը թող խոստովանի: 

Գ
 Այս գիրքն իմ ձայնով իմ փոխարէն պիտի աղաղակի, 
 Ծածկուածները պիտի բանա եւ գաղտնիքներն հրապարակի, 
 Կատարուածները բարձրաձայն ողբա, մոռացուածները հնչեցնի, 
 Աներեւոյթները պիտի յայտնի, բարուրուածները բարբառի, 
 Դուրս պիտի հանի խորքում եղածներն ու մեղքերը պատմի, 
 Անտեսները պիտի մերկացնի, թաքցրածները ցուցահանի, 
 Սրանով որսերը պիտի շոշափուեն, գայթակղութիւնները գտնուեն, 
 Անպատմելիներն հանդէս պիտի գան եւ ճզմուեն չարի մնացորդները: 
 Քո ողորմութեան շնորհիւ, Քրիստո՛ս, կեանքը պիտի թագաւորի 
 Իմ ցամաքած ոսկորների գանձարանի պահեստում, 
 Որով կենդանութեան գարնանամտի արշալոյսին, օրը պայծառ նորոգութեան, 
 Շնորհիւ քո ցողի հոգիս աճելով անմահ փրկութեամբ 
 Եւ անթառամ վերամբարձութեամբ իմանալի բարիքների ճիւղեր ընձիւղելով, 
 Պիտի նորից նոր դալարեմ դարձեալ եւ կրկի՜ն ծաղկեմ, 
 Ըստ ներշնչումովդ գրուած գրքերի յուսադրութեան: 
 Եւ քեզ` միակ փրկչիդ եւ Հոգուդ` իսկակցին քո Հօր 
 Միասնական տէրութեանդ եւ Երրորդութեանդ անճառելի 
 Խորհրդական գովեստով` փա՜ռք եւ երկրպագութիւն յաւիտեանս. ամէն:

ԲԱՆ ՁԹ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Աստուած եւ Տէր, կեանք եւ արարիչ, 
 Ողորմած, գթած, լոյս երկայնամիտ, 
 Անոխակալ, մարդասէր, ամենագութ, 
 Պարգեւատու, փրկիչ, 
 Օրհնեա՜լ, գովեալ եւ բարեբանեալ: 
 Ամուր պահարան, վստահելի պատսպարան, 
 Բարութիւն` առանց նենգութեան, 
 Ճառագայթ` առանց խաւարի, 
 Քաւիչ մեղքերի, բուժիչ վէրքերի, 
 Անհասներին` հնարք, անմերձներին` մօտիկ, 
 Անյուսութեան ելք, 
 Անունդ խոստովանուած` Աստծոյ որդի: 
 Քեզ եւ ահաւոր ու հզօր Հօրդ 
 Եւ քեզ հետ երկրպագելի ամենակալ Հոգուդ 
 Փա՜ռք ու պաշտօն գոհաբանութեան 
 Յաւիտեանս. ամէն:

ԲԱՆ Ղ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Բարեբանեալ Աստուա՛ծ, երկնաւոր, միա՜կ արարիչ, 
 Տէր ամենակալ, մեծութիւն ահեղ, գթութիւն օրհնաբանելի, 
 Ողորմութիւն խոստովանելի, բարերարութիւն երկրպագելի, 
 Խնամակալութիւն պաշտելի, մարդասիրութիւն տօնելի, 
 Պահպանութիւն խնկելի, բարձրեալ անքննելի, 
 Մերձաւոր կամարար, ապաւէն անկասկածելի, 
 Մխիթարիչ սրտերի, փարատիչ վշտերի, ապաքինիչ ցաւերի, 
 Վստահութեան վախճան, վերացումն պարտքերի, 
 Փոխարկիչ կարիքների, կարգաւորիչ կրքերի, 
 Հարմարիչ խօսքերի, սանձահարիչ լեզուի, 
 Պարփակումն շնչի, հաստատիչ հագագի, 
 Ամփոփիչ խորհուրդների, կրթարան կամքի, 
 Հանգստացնող հուզմունքների, հանդարտիչ մրրիկների, 
 Եւ խաղաղութի՜ւն դու ծփանքների, 
 Որ բռնում ես իմ` իշխանականիս թեւերը ամէն ուղղութեամբ թռչող 
 Եւ իմաստութեամբ նուաճելով` դէպի քեզ դարձնում: 

Բ
 Երախտաւո՛րդ միշտ գովաբանուած, 
 Դու, որ անհպարտ եւ երկայնամիտ հեզութեամբ համբեր` 
 Անճառ հրաշքով տենչում ես հանգչել մաքուրների մէջ. 
 Թագաւո՛ր բոլոր արարածների, ըստ ամենայնի ճանաչուած, գթած, 
 Սկզբնահայր եւ նախաշաւիղ` սիրոյ ընթացքի 
 Կեանքի՛ ճանապարհ, 
 Որ քաղցրութեա՜մբ ես առաջնորդում երկնային լոյսիդ դիմողիս. 
 Պաշտպա՛ն վստահելի, 
 Որ չես թողնում ինձ` սայթաքողս երբէք ի վայր տապալուեմ. 
 Յոյսի՛ կերպարանք, 
 Որ ճշմարտագոյն գրաւականով երեւում ես պարզ քեզ խնդրողներին. 
 Ապահո՛վ ապաւինութիւն, 
 Որ չես մատնում երբէք դատապարտութեան պատժին. 
 Ազատությո՛ւն շնորհաձիր, 
 Որ տալիս ես լիապէս առանց փրկանքի ու փոխհատուցման. 
 Աննախա՛նձ առատաձեռնութիւն, 
 Որ ճոխացնում ես հողանիւթս անարգ քո ամենասքանչ փառաւորութեամբ. 
 Պայծառությո՛ւն անստուեր, 
 Որ բարձր ու վսեմ ճառագայթներով պարածածկելով թշուառիս` դարձնում ես կրկին բարգաւաճ. 
 Քաւի՛չ մեղքերի ամենատեսակ, 
 Որ փրկութիւնից մերժուածիս նախկին պայծառութեամբ նորոգելով` դարձնում ես վերստին վայելուչ. 
 Մեծակարո՛ղ դիւրահաս, 
 Որ բոլոր անբաւ բարձրութիւններիցառաջ ես անցնում. 
 Ապահո՛վ ճամփա` դէպի խոստացուած վայելքներ տանող. 
 Անձկալի՛ երանութիւն, 
 Որի համար հաճելի է թողնել շունչս կենդանութեան, որպէսզի գտնեմ քեզ, մի՜շտ կենդանի. 
 Կամք անփոխելի, գովեա՜լ զօրաւոր` քաւելու գերուս. 
 Կեանքի անսխալ դեղ-սպեղանի, 
 Որ իսպառ եղծուած մեռելներին իսկ կեանքի ես կոչում սքանչելապէս. 
 Աներկբայելի՛ դու ամենաստեղծ, 
 Որ հրով կիզուածին, հողմով հոսածին եւ գազանների ժանիքներով հոշոտուածին 
 Մի ակնթարթում միեւնոյն մարմնով անպակաս դարձեալ կկենդանացնես. 
 Անզուգակա՛ն համարձակութիւն, 
 Որի համար աստուածանուէր պարծանքով պարծենալն է իրաւացի: 

Գ
 Զուարթ քաղցրութեամբ նայիր ինձ վրայ երկնքիցդ, Տէ՜ր, 
 Ինձ, որ նեղուած եմ ամենակործան վտանգների մէջ, 
 Եւ հանգստացրո՛ւ սիրտս դիւրապէս` իր բազմատագնապ հեծութիւններից: 
 Վրաս յարձակուող սատակիչներին` 
 Դիւական դժնեայ հնարքներով սպառազինուած թշնամիներ լինեն նրանք, 
 Թէ տգեղագոյն եւ քեզ ատելի այլանդակ մեղքեր, 
 Եւ կամ սպառիչ ու կորստաբեր ցաւ ու ախտերի հետքեր մնացորդ,- 
 Մերժե՜ս, դուրս հանես, կտրես, խափանես, հալածես հեռու, 
 Վռնդես իսպառ եւ անդառնալի կերպով կորստեան մատնես վերստին. 
 Եւ կառուցես, կանգնես դու կեանքի որպէս նպատակ ամուր մահարձան` 
 Նշանը խաչիդ քեզ ապաւինածիս, ո՜վ փրկութիւն. 

Դ
 Եւ ահաւոր քո մեծութեան այս անպարտելի եւ անպատիր եւ անհերքելի հրաշքների շնորհիւ 
 Թող քանդուեն բոլոր սատանայական որոգայթները գաղտնածածուկ. 
 Մեքենայութիւնները մերկացուեն եւ չքուեն գայթակղութիւնք, 
 Թակարդ լարողները խայտառակուեն, 
 Թող երեւան գան խայծերն ու ծուղակները նենգաւորի, 
 Վերանան ցանցի ծածկոյթները, որոմների ծիլերը վառուեն, 
 Եւ թո՛ղ նզովուեն չարաբանութիւններըբռնաւորի, 
 Թող կտրուի լարը խաբեութեան ի մահ որսացողի, 
 Թող կորչեն բանսարկութիւնները պատրողի, 
 Թող պակասեն զէնքերը զրպարտչի, 
 Թող ընկնեն սրերը մահաբերների ձեռքից, 
 Թող սուզուեն սարքերը սադրողի, 
 Թող արձակուեն պարանները տագնապեցնողի: 
 Թող այլայլուի կերպարանքը սուտ` կեղծաւորի, 
 Թող սանձահարուեն խիստ յարձակումները խրոխտների, 
 Թող ցրուեն միաբանութիւններն ուտիչների, 
 Թող տրոհուեն տոհմերն աւազակների, 
 Թող քայքայուեն բոյլերը բարբարոսների, 
 Թող քանդուեն ամրոցներն ապստամբների, 
 Թող արգելակուեն ամպրոպներն հանդուգնների, 
 Թող փարատուեն անձրեւները փորձողի, 
 Թող հալուի եւ ցամաքի եղեամն աղանդաւորի: 
 Թող խորտակուի եղջիւրը գոռոզի, 
 Թող մանրուեն ձողափայտերը կուռքերի դրոշների, 
 Թող փշրուեն ամբարհաւաճութիւններն հպարտացողների, 
 Թող նահանջեն գրոհները ճակատողների, 
 Թող քանդուի՛ միաբանութիւնը Բելիարի թէ՛ անմարմին եւ թէ՛ մարմնաւոր զօրքերի, 
 Մի արահետով եկողները թող եօթ ճամփաներովփախչեն շուարած. 
 Այն գուբը, որ ինձ համար փորեցին, իրե՛նք թող ընկնեն: 
 Թող ձանձրացողի ձմեռներն ամառուան փոխուեն, 
 Թող կտրուի կցորդիչ կապը մշտաջան աւազակի, 
 Շողոքորթի համբոյրն իմ ճակատին թուայ թող նողկալի, 
 Թող ընդհատուեն եւ հեռանան նետաձգութիւնները նեղչի, 
 Թող սասանման մէջ մնայ խարդախի նաւը մշտապէս 
 Եւ խածանողի ատամները թող արմատից քաշուեն: 

Ե
 Շնորհիւ օրհնեալ քո կենաց փայտի, որին պրկուեցիր, Աստուա՜ծդ անբռնելի, 
 Բեւեռներիդ յիշատակով, որոնցով մահուան գործիքի վրայ գամուեցիր, արարի՛չդ երկնի եւ երկրի, 
 Արեամբդ տէրունական, որով որսացիր հսկայ վիշապին, կարթելով նրան, 
 Դառն լեղիով, որը խմելով` ի դուրս թափեցիր կորուսչի տուած թոյնը մահաբեր, 
 Քո սարսափելի չարչարանքների բաղձալի պատմութեամբ, 
 Որով լրբութիւնն հակառակորդի լռեցնելով` ամաչեցրիր նրան, 
 Անմեկնելուդ ըստ ամենայնի անհասկանալի անունով, 
 Որից դողում են ու դատապարտւում` սոսկալով սաստիկ սարսափումով 
 Երեւելի եւ աներեւոյթ էութիւններն ամէն,- 
 Շնորհիդ պարգեւներն այս բոլոր խոստովանողիս համար 
 Պաշտպանութիւն, բժշկութիւն եւ քաւութի՜ւն լինեն: 
 Իսկ մահաբեր ու դառնաթոյն այն օձի համար, 
 Որի միջոցով տեղի ունեցաւ չարութիւնը տիեզերադաւ` 
 Սատակման պատճառ թող լինեն նրանք. 
 Նոյն ինքը դրանցով` կորուստի եւ անբուժելի հարուածի 
 Տանջանքներին մատնուի թող, կապուի եւ բռնուի: 
 Ստեղծողիդ ողորմութիւնն ինձ հետ թող լինի, 
 Եւ շունչն իմ ոգու միանայ քեզ հետ անբաժանօրէն ամրապինդ կերպով: 

Զ
 Եւ ով որ կարդա այս աղերսաձայն մաղթանքների աղօթքները խնդրողական, 
 Ծեր թէ երեխայ, կոյս թէ երիտասարդ եւ կամ աղախին, 
 Ամէն ոք, ով որ աստուածասիրաբար ի քեզ պաղատի, 
 Թող որ անխտիր, հաւասարապէս երանութեան մա՛սը ընդունեն քեզնից, 
 Եւ ազատուելով իրենց պարտքերից, արատներից զերծ` 
 Վերահաստատուեն նոր մաքրութեան մէջ. 
 Իրենց հոգու մէջ անփոփոխ կերպով նկարելով քո պատկերը դարձեալ: 
 Ուստի, տիրապէս` կարող, զօրաւոր, անպատում, անհաս, անիմանալի, 
 Տե՛ս ահա, լսիր հառաչանքներն իմ այս հեծեծագին եւ աղերսաձայն, 
 Որոնք բոլորի շուրթերից քեզ են ընծայաբերւում` 
 Ի սէր բարերար երկնաւոր քո Հօր եւ քո սուրբ Հոգու 
 Կենդանատուիդ եւ փառակցին քո, 
 Աստուածածնի բարեխօսութեամբ եւ աղաչանքով բոլոր սրբերի: 
 Քանզի բոլորին դո՛ւ ստեղծեցիր եւ ամենայն ինչ քեզանով եղաւ, 
 Եւ ամէն ինչի դու ինքդ ես տիրում: 
 Եւ քեզ, որ մէկն ես անժամանակ 
 Երրորդութեան իսկութիւնից, 
 Հաւասարապէս փառաւորուած ընդմիշտ, 
 Փա՜ռք յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

ԲԱՆ ՂԱ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
 Տէ՜ր, Տէ՜ր գթութեանց եւ Աստուած ողորմութեանց, 
 Անուն մեծատառ, ձայն ահեղալուր, կոչումն ահաւոր, 
 Համբաւ անպարփակ, բարբառ սոսկալի, հնչումն հիասքանչ, 
 Յուսադրութիւն բարերար, ամէնողորմ քաղցրութիւն. 
 Որից վախեցած սասանւում են ողջ արարածները: 
 Ահիդ պակուցիչ սպառնալիքից` 
 Սաւառնում են սերովբեները ու քերովբեները թեւամփոփւում, 
 Պարուրւում են պարերը լուսակերպների, 
 Երկնային բոլոր պետութիւնները երկնչում հիազարհուր, 
 Ու ցնծում են ողջ երկիւղած դողով` նաւակատիքի բերկրութեամբ: 
 Զարհուրում դեւերն ու ընկրկում են գնդերը չարի, 
 Չքւում ոգիները խաւարասէր, 
 Անդունդ գլորւում հրեշտակներն օտարի, 
 Խաչի նշանով խարխափում են յարձակումները ընդդիմամարտի, 
 Փակւում են քինօտ ամաղեկացիք բանտի խորքերում, 
 Անլուծանելի հանգուցումներով պաշարւում խմբերն հակառակորդի, 
 Մահազէնների գումարտակները արգելափակւում զնդանում անզերծ, 
 Դեւերը պրկւում ահեղ հրամանիդ մետաղների մէջ` 
 Ընդդիմախօսներն ամենայն լռում, պապանձւում անձայն, 
 Աներեւոյթների բազմութիւնները պարաւանդւում են կորստեան հիւծմամբ, 
 Ու նեղւում անլոյծ շղթաների մէջ առաքելութիւնք սուտ-քրիստոսների: 

Բ
 Մթին գիշերուայ այս ժամին ահա ձեռքիս մատներով 
 Նշանիդ տեառնագրութիւնը քեզ եմ կարկառում. 
 Քեզ, որ ոչ միայն չես մթնում անգիտութեան խաւարով, ո՜վ ամենատես, 
 Այլեւ անմատոյց լոյսի մէջ ես բնակւում ու հանգստանում: 
 Աղաչում եմ քեզ գոհաբանութեամբ, ընդունի՛ր դու ինձ, 
 Ա՛ռ վշտահարիս հզօր թեւերիդ պաշտպանութեան տակ, 
 Փրկի՛ր դրսից եկող պղտոր ցնորքներից, 
 Մաքրի՛ր սրտիս աչքերի տեսողութեան զգայարանքը դու, 
 Կենաց փայտովդ ինձ ամրապնդիր տխուր անուրջների դէմ, 
 Արիւնովդ սրսկիր բնակարանիս շուրջ-բոլորը, 
 Կողքիդ կենարար արեան կաթիլով գծագրիր ճամփան իմ ելումուտի, 
 Քառաթեւիդ ձեւակերպումը թող պահպանարան լինի երդիկիս, 
 Ու խորհրդանիշն ամենափրկիչ քո տանջանքների, 
 Թող որ դէպի վեր նայող աչքերիս հանդէպ լինի միշտ, 
 Չարչարանքներիդ գործիքը թող իմ տան դռան ճակատին դրոշմուի, 
 Հաւատքն իմ յոյսի թող որ օրհնութեան ծառից կախուի քո: 
 Կաշկանդի՛ր դու, Տէ՛ր, այդ նշանովդ հոգիների սատակչին, 
 Եւ թող ներս մտնի առանց արգելքի պաշտպանը լոյսի,

 Ցաւերիս սաստիկ ծանրութեան հետ մեղքերիս բեռն էլ թեթեւացրու. 
 Մահճում, մտամփոփ լռարանիս մէջ, 
 Մտաբերելով յուսահատութեան պտուղները դառնահամ, 
 Խոստովանում եմ ամենագէտիդ բոլոր անօրէն գործերը իմ չար: 

Գ
 Հանգստացրո՛ւ վաստակեալիս իմ բազմածուփ աշխատանքից, 
 Կործանուած ոգուս տարակոյսների տագնապը ցրի՛ր, 
 Դառնութիւնը վշտերի հետ եւ հեծութիւնը ցաւերի հետ, 
 Անձկութիւնը թշուառութիւնների հետ, 
 Հառաչանքները խորտակումների հետ, 
 Սրտաբեկութիւնը ապշութիւնների հետ, 
 Թմրութիւնը շուարման հետ, 
 Արբեցութիւնը յիմարութիւնների հետ, 
 Սառելը սիրոյ եւ հրաբորբոք ջերմութիւնը ցոփ-ցանկական ախտի հետ, 
 Օժանդակ եղիր` ամենատխուր տարտամութեամբ տկարացածիս. 
 Բարեգործ աջով քո շնորհատու, ձեռքովդ նորոգող, մատովդ կենսաբաշխ, 
 Մշտափայլ փառքովդ, անեղծ մշտակայութեամբդ, երեսովդ զուարթ, 
 Պաշտելի Էիդ իսկութեամբ եւ բարձրութեամբ երկրպագելի 
 Կտրի՛ր խեղդուողիս վշտալից հեծեծանքները, 
 Չարի հնարքը նոր եւ բանսարկուի խարդաւանքը հին, 
 Օտար դրդումներն ի մահ մղողի, 
 Անպատշաճ դէպքերն ամէնօրեայ եղեռնագործի, 
 Աչքակապ ճարպկութիւնները դաժան դեւի, 
 Փաղաքշական բոցաշնչութիւնը գրաւող կախարդի: 
 Պահպանի՛ր դու ինձ այս մահահանգոյն հանգստեան վայրում` 
 Թաքուն մտքերից, մասնաւոր սխալանքներից, 
 Մեծագոյն մոլորանքներից, փոքրագոյն սայթաքումներից 
 Եւ չար խաբուսիկ ձանձրութիւններից: 
 Հեռացրո՛ւ յանցաւոր ծառայիս զգայութիւններից 
 Խորհուրդներ անդէպ, կրքեր բասրելի, վարք անարգելի, 
 Դէպքեր անպատկառ, վրիպելի հետքեր, պատրանքներ ծաղրելի, 
 Խոհեր անգոսնելի եւ աւելորդաբանութիւններ արհամարհելի: 

Դ
 Քեզ ապաւինածիս զինի՛ր անսխալ հոգով եւ մաքուր մարմնով` 
 Հողմերի շնչից, բուռն հարուածներից, 
 Փոթորիկների բախումից, մրրիկների պոռթկումից 
 Եւ գազանների հարուածներից զերծ մնալու համար: 
 Երբ փակեմ աչքերս` սրտիս նայուածքը թող չստուերանայ, 
 Այլ զուարթանայ, պայծառանայ ու վայելչանայ, 
 Փայլի թող քեզ հետ, Տէր Յիսուս Քրիստոս, լուսաւոր վառմամբ անշիջանելի: 
 Խօսքովդ մաքրիր իմ ննջատեղին` 
 Խորամանկութիւններից, երկիւղներից, 
 Քեզ ատելի յիշողութիւններից, 
 Աստուածամարտ մտածումներից, 
 Յանցաւոր խենթութիւններից, 
 Տիրանենգ անշնորհքութիւններից 
 Եւ աստուածընդդէմ պառակտումներից: 
 Խնամակալ լինես ինձ երկնային քո գնդերով, պետութիւններով 
 Եւ իշխանութիւններով զօրաւոր ու անյաղթելի, 
 Որոնք մաքուր մատակարարներ են սուրբ Աստուածութեանդ. 
 Առաքեալներն` աւետեաց աւետարանով, 
 Մարգարէներն իրենց կտակարաններով, 
 Եւ վերջին օրը երջանիկների քեզ ընծայուող մաղթանքներով: 
 Այնժամ երկիւղով եւ քեզ հաճելի տրտմութեամբ ես պիտի նիրհեմ 
 Եւ քո շնորհիւ բուռն ուրախութեամբ արթնանամ կրկին: 
 Եթէ վհատութեամբ ննջեմ նոյնիսկ, 
 Հոգեւոր բերկրութեամբ պիտի յարութիւն առնեմ դարձեալ, 
 Եթէ մինչեւ իսկ մեղքով ընկողմանեմ, 
 Պիտի կանգնեմ կրկին` մաքուր խղճով եւ անաղտ անբծութեամբ: 

Ե
 Լսի՛ր խնդրանքներն իմ հառաչալից եւ հեծեծագին, միա՜կ բարեգութ, 
 Բարեխօսութեամբ սուրբ Աստուածածնիդ 
 Եւ արդարների բոլոր ու ընտրեալ նահատակների: 
 Բոլոր կողմերից, քո բարձունքն ի վեր, իմ ձայնով փառք եմ առաքում ես քեզ, 
 Միշտ սուրբ եւ անմահ զուարթունների միջոցով` 
 Ի գովեստ քո Հօր եւ մեր Աստծոյ, 
 Եւ ամէն ինչի ստեղծիչ եւ նորոգող սուրբ Հոգուդ, 
 Յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

ԲԱՆ ՂԲ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
ԺԱՄԱՀԱՐ ԿԱՄԿՈՉՆԱԿ Ի ՓԱՅՏՆ ԵՐՋԱՆԻԿ ԲԱՐԵԲԱՍՏՈՒԹԵԱՆ ԺԱՄԱՀԱՐԻՆ ԽՈՐՀՐԴԱԾՈՒԹԵԱՆ, ԱՂԱՉԱՆՍ ԵԴԵԱԼ ԸՆԴ ԿԵՐՊԱՐԱՆՍ ԹԱՐԳՄԱՆՈՒԹԵԱՆՆ
Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽԱՒՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ

Գոհունակութիւնս եմ յայտնում քեզ, բարեգութ, 
 Միակ մարդասէր, երկնքի ու երկրի արարող, 
 Կենդանի Աստծոյ Որդի, 
 Զարթնած քո յիշատակի սիրոյ անձկութեամբ 
 Փայտիդ հրաւէրով, 
 Որ հնչեցրիր մեր ականջներին. 
 Եւ սթափուեցինք, ելանք մահակերպ թմրութեան միջից, 
 Կարծես սփոփիչ խօսքի կոչումով` 
 Պաշտամունքի եւ օրհնութեան ժամին 
 Հանդիպելու քեզ ցնծութեամբ 
 Այս հատուցման բեմի առջեւ: 

Բ
 Փա՜ռք քեզ, ահա, անուն անսահման 
 Եւ զօրութիւնդ անընդգրկելի, 
 Որ փրկութիւնն իմ հոգացիր 
 Հնարներով բազմաքանակ. 
 Գոհաբանուած անեղծ իսկութիւն, 
 Որ այստեղ հրաշքով կերպարանեցիր 
 Նմանութիւնը գալոց օրերի, 
 Որ վայելչական խաղաղ գործիքով այս փայտե 
 Որոտացիր սաստիկ, երբ քնած էի անկանգնելի, 
 Կարծես ծուլութեան դանդաղութեանը 
 Խառնեցիր խրատիդ յանդիմանանքը, 
 Հայրական սիրուդ հեզութեանը 
 Ճայթման ուժգնութիւն միացրիր. 
 Երկու միջնորդի ընդոստ հարուածին 
 Քաղցր անձրեւեցիր մարդասիրաբար, 
 Փափուկ վանկերի մեղմ նիրհի մէջ չընկղմեցիր, 
 Եւ կամ անխնայ ահաւորութեամբ 
 Տառապած հոգիս չզարհուրեցրիր: 
 Երկրպագութիւն ծնրադրական 
 Բոլորի ստեղծչիդ, 
 Որ յստակօրէն` ցուցադրեցիր արդէն իսկ հիմա 
 Յայտնութեան մեծ օրուայ ահեղ գոչումը, 
 Կենդանացրիր դժոխային անբանութիւնից, 
 Որոնելով կանչեցիր պակասամիտներին 
 Ուրախութեան գինուդ. 
 Սրան դարձրիր անարատ հարսին հանդերձաւորող 
 Փեսայիդ սիրոյն. 
 Վախ ներշնչեցիր այս փոքր խթանով 
 Վիթխարահսկայ ապերասանին, 
 Կրթիչ ստուար լուծ դարձրիր այս իրը 
 Ստամբակի ուսին. 
 Չարախօսի կզակին զսպող սանձ դրեցիր: 
 Մեծդ Աստծոյ անբաւ բարձրութիւնը 
 Փառաբանեալ է յաւէտ, 
 Որ փայտի պարտքերը փոխարկեցիր 
 Կեանքի շնորհիդ ազատութեան, 
 Դարձեալ, վերստին իմաստնացրիր 
 Ցնդած յիմարիս` 
 Հոգեւոր քո հանճարով, 
 Կարկառ կրճտումով 
 Օձի հարուածի անբուժելիութիւնը 
 Առանց մոռացման բացատրեցիր, 
 Երրորդութեանդ կերպարանքի հետ 
 Ինձ վնասողի կապը դարձնում ես եռակի ամուր 
 Աշխարհի վերջին: 

Գ
 Ամենախնամ, խունկերի բուրմամբ 
 Ներբողեան գովք եմ վերառաքում քեզ, 
 Որ բազմաստուածեան ստապատիր կուռքերից առաւելօրէն 
 Մեղսական հոգիս` դարձրիր քո երկրպագութեանը: 
 Խրոխտ, ահարկու, նուիրական այս փայտով 
 Քարոզեցիր ճշմարտութիւնը, 
 Այս պատշաճութեամբ մեծացրիր նոր աւետմանդ պատիւը: 
 Հէնց սա զինավառութեանդ բարձրագոչ աղաղակն է, 
 Կայսրերի երկրի արքայ, Տէր Քրիստոս: 
 Քո մարտի աւարտի ուրախ հանդէսի նշանը, Յիսուս, 
 Երբ կապկպուեց փարաւոնը իմանալի. 
 Տաշած այս շերտը գոռոզացած չարագործի գլխի կատարի 
 Մշտական նեղիչն է: 
 Սրանով են Սիոնի որդիները խմբւում պատերազմում 
 Ընդդէմ խաւարի աշխարհակալին: 
 Այս հինօրեայ օծուած արձանը աստուածային հրահանգների մի տուն է, 
 Որ չի հնանում եւ անխափան է, 
 Որ հեռուից եկող նշանն է գալիք հատուցման ժամանակի - 
 Ազգակից ու համանման կենաց փայտին, 
 Որ Աստծոյ դրախտում է. 
 Կոչման վայր է շտապ ու բարուօք հաւաքումի, 
 Օրհնութեան վայր է. 
 Գիտութեան տունկի պատկերակիցը` 
 Չարի ու բարու ընտրութեան ունակ, 
 Եւ մեծ յիշեցում խաչիդ նշանով տեառնագրուելու 
 Սուրբ Հոգու շնորհով, 
 Աւետող նախասացութիւն 
 Սուրբ թագաւորիդ գալստեան յուսով սպասող դշխոյին. 
 Մաքուրների խմբի խրախճանութեան գոտեպնդող յորդոր. 
 Անապական սիրարկու անձնահամբոյր միացման 
 Շքեղաշուք քողազարդ ամենածին կոյս թագուհուն. 
 Յարդարիչը ծածուկ պճնանքի, 
 Որ հոգու վայելչութիւնն է. 
 Եւ նման է Սինայի պատգամին, 
 Որ դուրս էր յորդում Տիրոջից. 
 Անարատ որդիների մայր, 
 Պանծալի ու անշաղախ օրիորդը փառազարդւում էր սրանով: 

Դ
 Երիքովի եղջերափողից առաւել այս [գործիքով] 
 Գետնամած տապալեցիր Բելիարի բռնութիւնը. 
 Փայտէ այս պարսով քար արձակեցիր 
 Գողիաթի վրայ, 
 Նորոգ գայիսոն կառուցեցիր 
 Իբրեւ վկայ սատանայի ահեղ կործանման 
 Մեղքի խոր աճած արմատները այս գործիքով խլեցիր, 
 Իմ մոռացուած յանցապարտ գործերը սրա երախտիքով ինձ վերադարձրիր: 
 Թէ այն Բան Աստծուդ գալուստը յայտնող այլ ձայն անուանեմ` 
 Չեմ սխալուի, այլ իրաւ կլինեմ 
 Հոգեկիր նիւթի տկար ամանըս, 
 Իսկ Յիսուսիդ մեծագործութիւնները պատմուելով` 
 Կհռչակուեն առաւելապէս: 
 Վերուստ պարգեւուած բիւր օգնութիւններ, 
 Որ դու ես տալիս, 
 Այս անպատսպար ապաւինութիւնից 
 Ի զարմացումն` երկրայիններին տրամադրեցիր: 

Ե
 Հանրաճանաչ է բարեխնամ մարդասիրութեանդ 
 Անունն անքննելի, 
 Սրբամասն խորհրդով խնկարկուած, 
 Լոյսի կերպարանք անգծագրելի, 
 Որ այս կրկնաձիր նշանով 
 Արձակեցիր հեռաձիգ նետեր` 
 Ձայնատրական եւ օդագնայ եւ յարմարընթաց, 
 Կենդանի հոգի իրենց մէջ կրող, 
 Որոնցով անսխալ դիպուկութեամբ 
 Խաւարի աղեղնաւորի գաղտնի նպատակը 
 Յաւէտ կործանմամբ մերժեցիր: 
 Իբրեւ բարձրամուր պատնեշ բերդամարտութեան, 
 Կանգուն ու անխորտակելի, 
 Այստեղից այնտեղ, ուղարկեցիր թշնամու դէմ 
 Այս փայտի զարկի հունչերը 
 Իբրեւ կամարար սուրհանդակներ: 
 Մեծ ակնարկութեամբ քո հրամանի, 
 Արեանդ խառնուած օծութեան շնորհով, 
 Հեսանելով սրեցիր մոլի գոռոզի խեթիչ եղջիւրն այս, 
 Ինչպէս խաչդ փրկական: 
 Եւ մեծ ազդումից այս աղաղակի, 
 Երկնայինների ձայնից աւելի 
 Քանդուեց, վերացաւ ամուր դրանդին 
 Կարճամիտների անվայելուչ, երկչոտ վատասրտութիւնը, 
 Հրէական պատկերացումների 
 Եւ ստուերական տան կործանման հետ: 

Զ
 Վերընծայում եմ փառաբանութիւն, 
 Քեզ` անմահ թագաւոր, 
 Որ ստեղծեցիր, հաստատեցիր 
 Աջով քո հզօր, 
 Աղաչում եմ քեզ, կրկին կատարիր: 
 Սրանով անցկացրիր 
 Մեզնից հերքելով 
 Բանսարկուի խորամանկութեան դժնի վտանգը, 
 Մեղքի տապը տաժանական, 
 Եւ դառն հողմը խաբողի շնչման, 
 Մահուան երկիւղի տարրն արկածների: 
 Օդի ցնդման վնասակար տխրեցուցիչ հետեւանքները, 
 Թալկացնող դիւական հեծութիւնները: 
 Այս հեծանով, որ քո զէնքն է, 
 Նշանիդ թեւերի օժանդակութեամբ 
 Ցրիր վերստին հրածին ամպերը, 
 Եւ կարկտաբեր որոտները, 
 Բազմոտանի վիշապի փչումի 
 Հրախաւար կեղծաւորութեան ցաւագին ցոլմունքը, 
 Սատակիչ սուրը, յարձակողական մարտը, 
 Վայրենի մտքերով գրոհող դեւերի պարերը: 
 Այս փոքրիկ իրից զարհուրում են [դրանք] 
 Ու մեծ դողումով տեղի են տալիս, 
 Հին ծանօթութեամբ յայտնապէս գիտնալով, 
 Որ այսպիսի ձայնից է Տէրն ելնում դատելու 
 Եւ հոգեպէս խրախուսւում են արիութեամբ 
 Ամրապէս կզինուեն Հոգու սուսերով` 
 Մարտիկները բոլոր աստուածարեալ. 
 Այս յիշատակի կանոնով, 
 Որ անպատմելի գոչմամբ 
 Բոլոր ազգերին կազդարարի 
 Երջանկաբար նահատակուելու օրինաւոր ասպարեզում 
 Ամէն ինչ փորձող հրի դատաստանը: 

Է
 Ահա հնչեց աւագ փողը, 
 Որով համբարձաւ Աստուած օրհնութեամբ, 
 Պատմուեց սրանով ամէն մի երկրի, 
 Հնչեց աականջին աշխարհասփիւռ հեթանոսների, 
 Մեծ [Սիոնի] պահապանների ձայնը բարձրացաւ` 
 Եսայիի խօսքի համաձայն, 
 Եւ նոյն բարբառով կցնծանք բոլորս: 
 Սրանով խաչի թշնամիները ցնդեցին ջրի առակի նման 
 Անպատւուեց առաջին փայտի պտղի ճաշակումը, 
 Խորհրդաւոր նիւթն այս տօնուեց` կոչուելով կեանքի [փայտ], 
 Անարգուեց երկաթը պատերազմական, 
 Ինչպէս Տիրոջ սրբութիւն 
 Ձիու սանձի վրայ 
 Մեծ նշանի կենսաձայն փայտն այս յարմարեցուեց. 
 Երկնային հովուի այս օծուած ցուպով 
 Պատեան դրուեց մարդկային ձեռքի իշխանութեան սուրը: 
 Տաճարի վէմին քարտաշի մուրճ չգործեց 
 Իսկ աստուածակերտ խորանների մէջ 
 Փայտն այս նուիրական 
 Սլանալով խաչի թեւերով` զօրաւոր է: 
 Ոչ թէ ամսագլխին, 
 Կամ եօթն անգամ եօթ յոբելեաններին 
 Մի անկիւնում խափանուելով է փողհարում, 
 Այլ տիեզերքի չորս ծագերում 
 Եւ ծիրերում եզերքների, 
 Ծովերի անտակ ջրերի ծոցում ու կղզիներում, 
 Մեծ սաստկութեամբ, 
 Ինչ-որ աստուածային անարգել ճայթումով 
 Աւետելով հնչում է: 
 Այս փայտի յայտնութեամբ 
 Կոտրուեցին սատակողի սուսերները, 
 Մեզ համար անօգտակարութիւնից 
 Ձեւափոխուելով խոփերի ու մանգաղների: 

Ը
 Չհնչեց արձագանք խոր անձաւներից 
 Եւ ոչ օդը վիրաւորելով դժնդակապէս` 
 Ըստ օտար մի իմաստակի, 
 Ոչ անախորժ սրութեամբ ականջ մտնելով 
 Եւ ոչ ուղեղի ամանը չար տհաճութեամբ թնդացնելով, 
 Ոչ մարմնին ոսկոր խրտնեցնող փուշ բուսցնելով, 
 Եւ ոչ միտք այլայլող ապշութիւն առաջացնելով, 
 Ոչ պղնձանիւթ զանգ հնչեցնելով, 
 Եւ ոչ քարը սալարկի հետ տհաճ զարկուելով: 
 Նոր այս Սիոնի անխորտակ պարիսպ` 
 Սա արարչաւանդ գլխաւոր սպասքներից է, 
 Որ քրիստոնեայ եկեղեցականները 
 Ղեւտացիների հետ խնամում են զգուշօրէն կրելով, 
 Հրեշտակի ձայնի օրինակով, 
 Որ առակողի խօսքը այսպէս տպաւորեց 
 Հաւքի կանչի նմանութեամբ: 
 Աւետման նոր շնորհալի նուագարան` 
 Աստծոյ հոգին առ մեզ արթնացնող, 
 Քան թէ Սաղմոսարանի օրհնութիւնը Եղիսէի վրայ. 
 Նախընթաց սկզբնապարող է նա 
 Բարետաւիղ ողբերգութեանց յարմարալար ջութակների, 
 Բամբռի բառացի բարառնութեանց բարքը պատկերող. 
 Մի այլ տեսակի նոր սրինգ տրուած մեզ 
 Հնի փոխարէն, 
 Ոչ թէ հեթանոս ուրվաձայն հնչման, 
 Կամ հրէական խակամտութեամբ, 
 Որ Տիրոջ ազդմամբ մերժեց մարգարէն` 
 "Հեռացրո՛ւ ինձնից", 
 Այլ սիրեց սա ու կրկին պատուեց մաքուր հոգալով 
 Իբրեւ ահարկու դեւերին ու չար պատահարներին: 

Թ
 Եւ արդ, ստացայ օրհնաբանութեամբ, 
 Յարգանքով գովեցի սրբութեան այս տուրքը` 
 Ինձ պահպանութիւն, փառատրութիւն քեզ, 
 Քեզ պաշտամունք եւ ինձ գոհութիւն, 
 Անթերի կերտուածք արարչական բարձր փառքիդ: 
 Աստուածարեալ այդ ձայնը թող մտնի 
 Յօդերս շաղկապող պատուաստի մէջ, 
 Հանելու հոգուցս դեւերի խաբեութիւնը, 
 Ստացած անէծքներն ու զազիր մեղքերը: 
 Այս իմաստաւոր առարկան դարձրու 
 Ջահավառ ջնար, անջրելի նամակ, 
 Անխափան ջատագով քո տէրունի տնօրինութիւնների: 
 Ահա սրանով պարգեւիր, բարեգութ, 
 Աղաչում եմ, հզօր, 
 Մեզ կրկին շնորհիր պահպանութիւն 
 Աներեւոյթ ու երեւելի թշնամիներից: 
 Ամենալի ձեռք, տուր մեզ, 
 Որ բաց ես անում եւ մատուցում ես սիրով բաշխելով 
 Այլեւայլ բաներ, 
 Օդի քաղցրութիւն եւ անձրեւների օգտակարութիւն: 
 Ըստ Քո հրամանի սրա բարբառով թող պակասեն` 
 Տապախառն հողմ, ցաւաբեր փչում, 
 Գրոհները չար, խարդախ հէների, 
 Խափանուեն սրանով բոլոր հակամարտութիւնները 
 Դժնի մատնիչի զօրքերի, 
 Հալչեն, վերջանան, մեռնեն 
 Երջանիկ օծեալ այս փայտից որդ եւ ուտիճ 
 Եւ բոլոր նմանները, 
 Որ զօրանալով մեր մեղքերից` 
 Կռւում են մեր դէմ: 
 Սրանով յոյսիդ երանութեան տունկն արմատացրու 
 Մեզ պաշտպանելու, ստեղծիչ բոլորի, 
 Արարածոց Տէր, Սաբեկի ծառն այս, 
 Որի ոստերից կախուած է, Քրիստոս, քեզանով ծաղկած 
 Նոր սուրբ աւանդը արդի փրկութեան, 
 Պտուղը կեանքի անվախճանական: 
 Այս փառատրելի փայտի բարեհունչ ձայնարձակումով 
 Խորին խաւարի անհուն հեռուները փախչեն 
 Խարդաւանող բազմաձեռք ստապատիր ստորնականների 
 Ներհակ չարքերը: 
 Հերքուեն սրանով մեր սահմանների 
 Ստորադրուած, ընտիր-պտղաւետ անդաստաններից 
 Եւ քո մշակուած կենդանի երկրից` 
 Վատնիչ վէրքերն ու մորմոքեցնող 
 [միջատի] հոյլերը, 
 Սրանով հատուեն յաւելուած պատահարները` 
 Կրկնատգեղ կամ վայելուչ, 
 Որ գալիս են մեզ չարի հնարներից. 
 Իսկապէս վտարուեն սրանով, 
 Այն ինքնաստեղծ բաները, որ երկակ մեր բնութեան մէջ 
 Վերերեւում են իբրեւ մերձաւոր դաւաճան, 
 Մէկին վրիպակ, օտարոտի մտածումներ, 
 Միւսի մէջ` ապականող կեղտոտ զեռունների 
 Գարշ գոյացումներ. 
 Փրկիր, Տէր Յիսուս, աղաչում եմ քեզ, 
 Փրկիր, բարերար, ինձ մեկնիր աջդ ամէնքից գովուած, 
 Օգնելով սրանով` 
 Ազատիր բոլոր թշնամիներից: 

Ժ
 Հրամանդ թող խառնուի, միանայ սրան, 
 Հիմարացած ադամանդէ սիրտս փոխարկելու 
 Դէպի քո խօսքի արդիւնատրութիւն: 
 Քո սքանչելիքի հրաշքի նեցուկն այս 
 Խփես, մխրճես ծորած սրտերն ու լքուած հոգիները, 
 Ամրապէս կազմելով հաստատես 
 Ուղիղ, անսասանելի լինելութեան, 
 Իսկ անշարժին կակղեցնես, որ զարթնի 
 Եւ զգաստ լինի հեզ հոգով 
 Քո աստուածութեան պատուիրանի հանդէպ, 
 Պօղոսի ու Մատթէոսի նման: 
 Մարդասէր, յիշեցրու այս պատուեալ փայտով 
 Երախտիքները քո խաչի, 
 Որով անճառ գործեր կատարեցիր, 
 Իմ միջից հանիր, ապրեցնող, մեղապարտութեան վտանգը 
 Նոր տապանակիդ պանծալի լծակներով: 
 Հզօր, քո կամքով բացուի կեանքի այս ձայնին 
 Սրտի ականջը յամառողների, 
 Խուլ ականջները լսեն ակնարկութիւնդ մեծ այս բարութեամբ, 
 Սրա միջոցով պարզուի լեզուն համրացածների, 
 Լուսաւորուի տեսողութիւնը աչքերի` 
 Մաքրապէս նայելու քեզ անայլայլ պշութեամբ, 
 Կազդուրուի, զղջայ, դարձի գայ կամքը ձանձրացածների: 
 Տէր, տագնապածիս ընձեռելով տուր 
 Արցունքի անձրեւ: 
 Սա քեզնով լինի մեզ ցնծութեան լուր, 
 Ուրախութեան ձայն, բերկրանքի բարբառ, 
 Հանգստեան նուագ, երանութեան նիւթ, 
 Փրկութեան պատճառ, քաւութեան առիթ, 
 Վշտերի հերքում, խեղդումի խզում, 
 Եւ արձակութիւն նեղութիւնների, 
 Կրճատում խեթման, հերքում հեծութեան, 
 Թառանչումի թեթեւացում, կարիքից ապահովութիւն, 
 Կրքի կարգաւորում, վհատումի սփոփութիւն, 
 Բժշկութիւն ցաւերի, հեղգութեան մէջ համբերութիւն 
 Եւ ուշադրութիւն անտես բաներին: 

ԺԱ
 Անխոտոր ու անխոտորնակ այս ցանկալի կամրջով 
 Եւ վերնաշաւիղ բարձր սրբագնա երկնաչու սանդուղքով 
 Քո օրհնաբանուած, ահեղ անունով 
 Հօր մօտը տանես 
 Բարերար, Հոգուդ առաջնորդութեամբ 
 Միանալու քեզ անբաժանելի, 
 Որով եւ սուրբ մէկ ու միակ, 
 Միասնական տէրութեանդ 
 Եւ անեղծ արարչութեանդ ստեղծած 
 Կենդանիներից ու անշունչներից, վայելուչ գոհութեամբ` 
 Փառք եւ իշխանութիւն 
 Յաւիտեանս յաւիտենից, ամէն:

ԲԱՆ ՂԳ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
ՄԵԿՆՈՂԱԿԱՆ ԱՂՕԹՔ ՄԵՌՈՆԻ ՍՐԲԱԼՈՅՍ ԻՒՂԻ ՄԱՍԻՆ

 Սուրբ եւ ահաւոր անուն անպատում, բարձրեալ, 
 Միշտ ախորժելի, անձկալի փափագ, 
 Սրբերգու փառատրողներից միշտ սրբաբանուած, 
 Որ բնակւում ես սուրբ վայրում, 
 Լի ամենազեղ բարութեամբ, 
 Առատաձեռն աննուազելի, 
 Լոյս բարի եւ ծագումն գովելի, 
 Երկրպագուած փառաւորութիւն, 
 Ահեղ եւ անզննելի, ամէն եւ ամէն ինչի մէջ: 
 Դաշն յոյսի այս խօսքով 
 Քեզ միանալու ուխտ եմ անում, 
 Հզօր, այո, ամէն, ալելուիա, 
 Հանուրի գովեալ թագաւոր, 
 Բոլորի Աստուած, գոյերի ստեղծիչ եւ կամարար տէր, 
 Միակ առիթդ պատճառուածների, 
 Փրկիչ եւ օծեալ մշտապաշտելի: 

Բ
 Ուստի մեկնութեամբ պարզաբանելով մեզ համար 
 Անվախճան այս գանձը ու անփոխադրելի հարստութիւնը, 
 Յիսուս Քրիստոս, երկնային արքա, որին մեծ դողով սպասարկում են 
 Ահեղ անմահների լուսաբերան բոցաշնչութիւնները, 
 Խոնարհուելով կամայօժար, անխոտոր մտքով, 
 Գոհութեամբ ծունր եմ դնում, ստեղծո՛ղ էութիւնների, 
 Որ կան տեսանելի եւ ծածուկ: 
 Որ ես եւ էիր միակ բովանդակը` անպակասելի ամենեւին, 
 Մեր [պատկերն] առատ, իսկապէս համայն, 
 Որպէսզի քո լրութիւնից լրացնես, 
 Օրհնեալ եւ բարեբանեալ, յաւէտ ճանաչուած, 
 Միշտ անքննելի ողորմութեամբ` մեր փրկութեան համար, 
 Ի փառս եւ գովեստ անճառ բարձրութեանը 
 Ահաւոր բարերարիդ: 
 Սկզբնաձիրդ մեր օծման շնորհի 
 Մեծախորհուրդ հրաշազարդութեան, 
 Քանզի քո լոյսը ճանաչեցինք, 
 Անհաս ճառագայթ, անսահման ծագում, 
 Հաւասարասփիւռ արեգակ, 
 Երկակշիռ տարրերի սահմանազատ աստղ, 
 Ոտքի ճրագ եւ ընթացքի լոյս, 
 Որով այս խօսքիս յարմարութեան տեսութեամբ 
 Տօնում ենք հրեշտակական պարերգութեամբ, 
 Յստակ մտքով, փրկչավայելուչ կնդրուկով խնկելով 
 Ամէնիմաստիդ առատ պարգեւաբաշխումը, 
 Անբիծ դաւանման զուարթ իւղով: 
 Քանզի հէնց սկզբից կողոպտուեց իբրեւ շնորհուած 
 Բարձրագոյն շնորհից, 
 Ողորմելի տխրութեամբ, 
 Սկզբնաստեղծ հայրն իմ, 
 Գերի մեղքերի` մահուան մատնուեց, 
 Անզերծ հանգոյցով կապուեց մերժելի ապականութեան, 
 Ծառի պատճառով` անկումն անդարձ ամենակործան գլորման, 
 Լոյսից մերժուելով` մատնուեց այս խաւար վայրին: 
 Իսկ դու, գթած տէր ողորմութեան, 
 Աւելի քան նա ճանաչեցիր նրան, որ ստեղծեցիր, 
 Չեղածի ակնկալութեամբ չմնաց այնտեղ, 
 Ուր էր նախապէս, 
 Դառնալով անկարող տեսնելու լոյսը 
 Անսահմանելիիդ վերին անմատչելի գերակայութեան, 
 Ոչ թէ մշտափայլ յարատեւ վառմամբ 
 Տարածեցիր [լոյսն] անաղօտ, 
 Այլ գիշերի մթութեան մէջ, որ սայթաքում են ոտքերը, 
 Ձեռք բերիր ձէթն ու պատրոյգի նիւթին հիւսելով` 
 Օրինակ տուիր անախտ միութեամբ մեզ միանալուդ, 
 Մարդասիրաբար հիւսելով կազմեցիր. 
 Որպէսզի կանխակորուստ ծառի պատճառով 
 Մահու ստուերով տարագրուածներս, 
 Նրա ազգակից պտղի պատճառով 
 Ջահաւորուելով հաւատի վառմամբ 
 Վերստին դառնանք նոյն խնկարկութեան, 
 Ինչպէս որ մահուան փայտին կապուեցիր, 
 Մեզ նոյնպէս նրա մօտ տարար կապեցիր, 
 Մեծ խորհրդի օրինակով միաւորուելով կենաց փայտի հետ: 

Գ
 Արդ, ինչպէս օրը թերի է առանց գիշերի, 
 Նոյնպէս է տնտեսութիւնն առանց հարկ եղած ձէթի, 
 Քանզի ինչպէս սովորական, ոչ նուիրական 
 Իւղն է լուսաւորում մարմնական աչքի տեսողութիւնը, 
 Նոյնպէս անիմանալի կերպով 
 Քոյինաշունչ շնորհի ընտրութեամբ մաքրուածը 
 Աներեւոյթ հոգիները միաւորում է մեզ 
 Հրաշափառապէս պայծառացնելով: 
 Եւ ինչպէս իջնելով սուրբ աւազանի լուսարանը, 
 Մարմինը լուանալով` հաւատում ենք, թէ սրբութիւն ենք ստանում, 
 Այդպէս իւղի օծումով յուսավառւում ենք, 
 Սրանով կարծում ենք անտարակուսելիօրէն 
 Հոգու զօրութիւն ստացած: 
 Եւ ինչպէս օրհնաբանելի տէրունական հրամանդ 
 Նախավճռում էր մեղքերի քաւումն ախտացեալների, 
 Իսկ դրան չհաւատացողների հանդէպ 
 Հրաշալի բժշկութիւն անելով` 
 Մարմնական աչքով տեսանելի, 
 Հաստատում էիր վստահելի վկա, 
 Այսպէսեւ այս իւղը` կատարեալ փրկութեան լոյսով, 
 Լցուելով մեզ վրայ` օծում է մեր խորանն արտաքին, 
 Իսկ ներքին մարդու մէջ մտնելով ոչ ակնյայտ, այլ ծածկապէս` 
 Նոր կենդանութիւն է հաղորդում: 

Դ
 Նիւթի զանգուածն այս երկնի արարչիդ 
 Պատկերն է պանծալի. 
 Քանի որ ովքեր իւղի օգուտն ստացան, 
 Ստացան եւ ողորմութիւն, 
 Եւ ի գովեստ քեզ դու սահմանեցիր սա` 
 "Ողորմած եմ ես, Տէր", 
 Որովհետեւ ինչպէս սիրոյ հետ նոյնացնում ես 
 Աստուած անունդ 
 Նոյնպէսեւ մասամբ կոչւում ես սրանով, 
 Մեզ պարգեւուածով 
 Ճարպն այս վեհագոյն մեծութեան խորհուրդն է կերպաւորում 
 Թանձր երկրային հողանիւթ գոյացութեամբ: 
 Որովհետեւ կենդանու այս մասը ուտել չէր թոյլատրւում, 
 Ըստ հին Օրէնքի, 
 Այլ արարչութեանդ [արժանի] պտուղ էր համարւում, 
 Նոյնպէս եւ այստեղ, 
 Որպէս Տիրոջը մատչելի զօրութիւն, 
 Վայելչապէս նուիրւում է Աստուած Էիդ, 
 Հաճութեան աւանդն այս` 
 Հոգուս հարազատ զուգաշաւիղ, 
 Ուխտով պահուած է Արարողիդ: 
 Քանզի իմ հոգու օրինակն ու կարողութիւնը` 
 Անշունչ արիւնը եւ զուարթութեան ճենճերը 
 [Մատաղի] մսի հատուածների հետ չեն ոչնչանա, 
 Այլ վերին արքայութեանդ են ձօնւում ճաշակման, 
 Այդպէս` այս նիւթը ջահաւորական 
 Մշտաբորբոք ու անաղարտելի: 

Ե
 Անդրանիկն արու չէր կարող լինել 
 Դատաքննութեանը նախագահող` 
 Առանց օծումով դրոշմուած լինելու, 
 Եւ չէր կարող անկոխելի տեղը մտնել քահանայութեան, 
 Եթէ սրանով կատարեալ չլիներ: 
 Օծումով կնքելով քարը, 
 Որ խորհրդանիշն էր ընտրութեան խորանի 
 Յակոբը երազում տեսաւ յարմար սանդուղքը, 
 Որով իջնելը անճառ բարձրեալիդ 
 Եւ իմ ելնելը խորհրդանշուեց. 
 Նա վէմ կանգնեցրեց եւ օծեց իւղով 
 Ի ցոյց, յիշատակ գալոց օրերի: 
 Ահարոնի քահանայութեան պայծառութիւնը 
 Մեծդ Աստծոյ հրամանով օծմամբ էր ճոխանում, 
 Որով գլխից դէպ մորուքն իջնող գերափառ իւղը, 
 Ըստ Սաղմոսողի զարմանազան նկարագրութեան, 
 Նախահօր փառքի վերադարձն էր 
 Եւ կեանք բաժանող քո սուրբ շնորհի 
 Գիրկընդխառնումը մեր բնութեան հետ: 
 Թագաւորութիւնը պանծալի չէր քո ստեղծած պատկերով, 
 Թէ իւղի եղջիւրով չձեռնադրվեր 
 Պճնութեան թագ ու պսակով, 
 Յանուն քո, Քրիստոս, 
 Վեր չբարձրանար: 
 Եւ ինչպէս մոռացա վեհերից առաջինին, 
 Մեծութեանդ ծառային եւ անպարագրելիիդ պատկերին, 
 Մելքիսեդեկը չէ՞ր` ահաւոր ճշմարտութեանդ օրինակ, 
 Ձիթենեաց լեռան վրայ, 
 Ուր յետոյ կանգնեցին 
 Մարմնացած Աստծուդ ոտքերը, 
 Այն վերին հրեշտակների ձեռքով 
 Այստեղի պտուղներից օծուեց, 
 Ուստիեւ նախահօր շիրմի պաշտպան նստեց` 
 Քեզնից եպիսկոպոսական արքայապատիւ ճոխութիւն ստանալով, 
 Մինչեւ յայտնուեցիր իբրեւ կատարեալ իսկութիւն` 
 Ունակ Ադամին կենագործելու: 

Զ
 Արդ, որովհետեւ քոնն է շնորհը 
 Եւ քեզ է վայել գոհաբանութիւն, 
 Ո՜վ օրհնաբանուած Որդի Աստծու, 
 Դու յարմարեցրու իմ բարենշմար աղաչանքները` 
 Իւղաւոր, խնկապատար ու զմռսալիր 
 Քեզ պատճառ փառքի, 
 Ինձ` մեղապարտիս, բուժուելու առիթ: 
 Տէր Յիսուս, աներեւոյթ վէրքիս մօտեցրու 
 Ձէթն այս լուսանիւթ 
 Եւ մահացու խոցի այս խարանին դիր 
 Իւղիդ օրհնեալ կաթիլներ, 
 Քո սիրոյ անապակ փրկարար գինով, 
 Արարչական միութեամբդ 
 Խնամքի պատանքով պատսպարելով, 
 Որ մաղթական խօսքի մեկնողական շարադրանքս 
 Մի վայելուչ յարմարութեամբ քո Հոգու թեւերով 
 Իր կարգը գտնի: 
 Բարձրեալ, քո հոգին Դաւիթի վրայ իջաւ այն օրը, 
 Երբ որ օծումով նուիրագործուեց. 
 Սաւուղն այլ մարդ դարձաւ 
 Եւ մարգարէների շարքը դասուեց, 
 Երբ իր գագաթին օծում ստացաւ. 
 Ասորեստանցոց արքայութիւնը 
 Օծմամբ գրաւուած` կցորդուեց տանն Իսրայէլի. 
 Կայսրեր մի քանի` 
 Նշանաւոր, վեհ ու երեւելի, 
 Խուժիկ, բարբարոս ազգուցեղերից, 
 Կենսացնցուղ ցողով անձրեւած այս իւղը 
 Որսաց, ինչպէս կարթով, ընտանի դարձրեց 
 Մեծիդ Աստծոյ հպատակութեան: 
 Երկնային պատուասիրութեան` 
 Կիւրոսին ուղղուած խօսքից 
 Օծեալ հորջորջումը մեծ համարուեց 
 Եւ Սաղմոսողը մարգարէութիւնից նախընտրեց 
 Օծեալ կոչումը` տարբերակեց ու սահմանազատեց, 
 "Մի՛ դիպչէք նրանց եւ մի՛ մեղանչէք": 
 Քորեբում Եղիային Աստծուց առաքելութիւն շնորհուեց`
Օծելու Հեուին ու Ազայելին, 
 Որ նշանակում էր հրաժարեցնել 
 Բահաղի պաշտամունքից: 
 "Փեսայիդ անունը թափուած իւղ է" հոգելից խօսքով 
 Վերավկայել է իմաստունը, 
 Նախապէս գրուեց 
 Հոգին, որ Աստծոյ ճիշտ պատկերն ու նմանակն է, 
 Քեզնով փոքրի մէջ մեծդ է պատկերուած, 
 Շնորհդ ստանալով միանանք քեզ հետ: 

Է
 Այլեւս ինչու յոյժ երկար ու մանուածապատ, 
 Հեռու, գծագրական եւ այլաբան շարադրեմ 
 Վերինիդ ու ահաւորիդ առջեւ 
 Աղոթական բանաստեղծութիւն: 
 Տէրդ եւ կենդանարարդ, 
 Արարիչդ երկնի եւ երկրի, 
 Օծումից յետոյ սկսեցիր քարոզել արքայութեան Աւետարանը, 
 Այն օրերից վկայուելով Յովհաննէսի միջոցով 
 Իբրեւ օծեալ գառն Աստծու 
 Եւ վերացնող աշխարհի մեղքերի: 
 Թէպէտ քո օծմանը Հոգին էր բովանդակ էութեամբ, 
 Խառնուած աստուածութեանը ամբողջապէս, 
 Այդ [օծեալ] անունը պաշտւում է իբրեւ խորհրդանիշ 
 Սրբերի մէջ հրաշափառօրէն ազդող շնորհի, 
 Որպէսզի ադամական մարմինը ստրկացած 
 Պատրաստ դարձնես այս հորջորջումով 
 Միանգամայն բարձրանալու: 
 Բանալով Եսայիի մարգարէութեան այլաբանութիւնը 
 Դու ինքդ` մարդացած աստուածութիւնդ կարդացիր 
 Հաւաստելու քո ծառաների խօսքը, Տէր, 
 Եւ երբ օծութեամբ ճանաչեցիր խօսքը, թէ 
 "Տիրոջ Հոգին ինձ վրայ է, որով հէնց ինձ օծեց", 
 Յետոյ փակեցիր 
 Որոշեցիր երկու հաւասարափառ օծեալների որքանութիւնը, 
 Խտրոցով նշեցիր սահմանի ընդարձակ հեռաւորութիւնը 
 Եւ կնքեցիր, 
 Մերը միայն մի կաթիլով շնորհազարդելով, 
 Իսկ քոնը բացատրեցիր Հօր եւ Հոգու հետ 
 Կատարեալ հաւասարութեամբ: 
 Մեր կերպարանքով երբ յայտնուեցիր` 
 Օծեալ կոչումով, գովեստով իբրեւ, 
 Փառաբանիչ հրեշտակները 
 Երկրային արարածներին ծանուցեցին, 
 Որ մարգարէն նախապէս գուշակեց 
 Յորդանանում եւ ընտրեալ լեռ Թաբորում 
 Հօր ձայնի գալուստը, թէ 
 "Մարդկանց շրջանում պատմում է իր օծեալի մասին": 
 Որ եւ Սաղմոսի ձայնն է պատմում կանխաւ. 
 Հզօրիդ այս փառքն ու պատիւը` 
 Տրուած ձեռնադրութեամբ ստացածդ մարմնի. 
 "Օծեց քեզ, Աստուած, քո Աստուածը 
 Իւղով ուրախութեան": 

Ը
 Մարգարէի "Մեր հոգու շունչը" խօսքը, 
 Տէր Քրիստոս, 
 Որ իսկական օծեալ կոչումդ է, 
 Որով կենդանութեան շունչ ներարկեցիր 
 Լոյս բարերարութեամբդ` ի դէմս մեր. 
 Մի երջանիկ իմաստուն խոստովանելի մարդասիրութեամբ 
 Մէկին ասել է, թէ Տիրոջ օծեալի առջեւ վկայեց. 
 Նորից աւետեց "Անգամ կոշիկ չվերցրի բոլոր մարմնեղէններից": 
 Երգերի երգը սուրբ եկեղեցի հարսին գովելու համար 
 Աստծոյ ցոյց տուած խորհուրդը լուսաբանում է 
 Համեմատելով իւղեփողական գինու հետ` 
 Զմուռսն առաքինութեան, առաջին իւղով հանդերձ, 
 Եւ զմուռս ու կնդրուկ մաքուր վարքի` 
 Ամէն տեսակ անուշաբոյր փոշիներով ու 
 Իւղով շաղախած, 
 Առաջ բերեց այնժամ ու աժմ եւս: 
 Քրիստոս, երկնքի թագաւոր, 
 Դանիելը կենսատու մահդ յստակ գուշակեց, 
 Քեզ անուանադրեց գերազանց բառով, 
 Եւ յորջորջեց քեզ օծեալ առաջնորդ. 
 "Օծեալը կսպանուի վաթսունինը եօթներեակ յետոյ": 
 Բարեքի որդի Ադովեան Զաքարիայի ճրագակիր աշտանակին 
 Իւղի բարեբաշխութեամբ վառուող եօթնմասնեայ գնդերից 
 Քո լրութեան մասին` յանուն մեր փրկութեան եւ օծութեան 
 Նախապատմեցիր գերբնականօրէն: 
 Ըստ հին օրէնքի գուշակելիս, 
 Տաճարի մէջ, խորանի առջեւ 
 Ամէնընտելութեամբ սովորոյթ էր մատուցելու 
 Բաղարջաբլիթներ, իւղով խառնած շարմաղալիւր, 
 Իւղով օծած մատաղ եզներ, 
 Որ կոչւում են տիրոջական, 
 Եւ որոշ հաւքեր` թաթախած Ճարպին ազգակից արեան մէջ: 
 [Այդ ամէնը] սրա խորհրդի յայտնի նշան են, 
 Որ յարմար են քեզ, 
 Մեծ Աստծոյ Միածին ծնունդդ օրհնաբանեալ, 
 Միայն դու ես օծուած նոր ու զարմանալի` 
 Ինքնութեամբ, ամբողջ էութեամբ, 
 Իսկապէս լրմամբ 
 Եւ ամէն ինչով անպակասելի: 

Թ
 Եւ ի՞նչ կարիք կայ բազմապատկելու 
 Անհասանելի այս մեծ խորհրդի զուգակշիռներ 
 Եւ չճաշակել քեզ, ո՜վ քաղցրութիւն, 
 Քեզնով իմանալ, թէ ինչ է իւղն այս, 
 Որ մեղքի փայտից եկած տխրութիւնը 
 Նրանով ես բուժում, զուարթացնում, ըստ Սաղմոսողին 
 Կամ պարարումը, որով մոռանում ենք մահացու կերը, 
 Կամ օծութիւնը, որով մոխիրի թշուառ տեսքը 
 Սրա միջով պիտի փոխարկենք 
 Յաւերժ խնդութեան պայծառութեանը: 
 Եւ փրկուելով քո անուամբ, զօրութեան Հոգով 
 Պիտի որդեգրուենք Հօրը: 
 Եւ մարգարէի հոգեւոր ըղձականութիւնը, 
 Եւ բաղձանքը ամենատենչ 
 Իր ծերութիւնը պարուրուի ձէթով, 
 Կամ գլխի կատարը օծանել իւղով: 
 Հին խարդախութիւնը սաստիկ սուգի, 
 Մահի ու կործանման, 
 Կեանքի այս դեղով չկենագործուի` 
 Պատսպարելով պիտ օժանդակես. 
 Եւ ո՞րն է ճրագի լուսաւորելուն շնորհակալիքը, 
 Եթէ ոչ մեղքի անհասութեան մէգի եւ կռապաշտութեան խաւարի մէջ 
 Կերպակցելով միաւորեցիր ինձ հետ իբրեւ Էմմանուել: 
 Եւ կամ ինչո՞ւ մարգարէն, որ աստուածաբանում է 
 Սփոփիչ ու զուարթարար օրհներգութեամբ, 
 Յստակ ու վայելուչ աւետում է ոմանց, 
 Թէ "Կօծուեն իւղով` մրուրից մաքրած": 
 Կամ իմաստունը հարսի անունից ասում է օրիորդներին. 
 "Ինձ իւղով զօրացրէք եւ ծածկեցէք 
 Գեղեցկազարդ խնձորով", 
 Եւ "Ձիթենեաց պարտէզ տանելով գրկեցէք", 
 Թէ ահաւասիկ այս ընտիր նիւթով, քո Հոգով լցուած չլինէր, 
 Այս լոյսով կտեսնէինք, գովեալ, անիմանալի քո բարձրութիւնը, 
 Եւ այժմ քեզ, միակ խնամակալ, 
 Բոլոր ստեղծուածների բարի պատճառդ, 
 Ձեռք եմ կարկառում ես բազկատարած, 
 Գործակցութեամբ երիկամներիս, սրտիս հեծութեամբ, 
 Լեզուիս ու շրթունքներիս ձայնարկումով. 
 Լսի՛ր ողորմութեամբ, տէր, 
 Քեզ ուղղուած խնդրանքս պաղատական: 
 Պարգեւներով այս շնորհուած 
 Իմ գոհութիւնն եմ քեզ վերառաքում, 
 Հզօր, ահաւոր, բարձրեալ, անքնին, 
 Եւ միշտ համբուրուած անտակ փափագով, 
 Սուրբ, սուրբ եւ միակդ միշտ սուրբ, 
 Մշտապէս օրհնեալ` յաւերժ, անդադար երգեցողութեամբ: 
Իսպառ վրիպածիս ընձեռիր առաւել բարերարութիւն, 
 Քաղցրութեան յոյս տուր, որ քո լոյսից մի մասին 
 Անարժան եմ եղել, 
 Քեզնով ընդլայնուել, բարի, 
 Ծածուկ խորհրդի նրբութիւնը, 
 Աղերսանքիս գոհութիւն խառնել, 
 Դաւթի հետ ասել` Աստուած, 
 Ստացանք ողորմութիւնդ 
 Եւ գաղտնիքների ծածուկ մասերը 
 Քո իմաստութեամբ յայտնի դարձրիր: 

Ժ
 Արդ, մեծութիւն քեզ, [ով] ամենակալ, 
 Աննուազելի առատաձեռն, 
 Գթութեան գործում [միշտ] ամենափոյթ, 
 Մշտայօժար բժշկութեանը, 
 Որ միացրիր, մերձաւորին խառնեցիր, 
 Դիւրագիւտ, ընտանի նիւթիս անճառ հրաշքը 
 Քո սքանչելիքի ահաւորութեան: 
 Որովհետեւ ամէն բարձրութեան երկինքը 
 Երկրի լայնութեամբ եւ ներքին անդունդների խորութեամբ 
 Ծովերի բազմութեամբ չի կարող տանել, 
 Այլ իբրեւ չնչինը բարի մեծից 
 Փոքր գոյիս մէջ տեսակաւորեցիր զօրութեամբ 
 Սահմանելով ճշմարտօրէն անհրապուրելի, 
 Որ ինչ-որ նոր երեւալով այլ էութիւնից 
 Հարեւանցի կասկած յարուցի 
 Վիրաւորելու, քան բժշկելու, 
 Առանց խտրութեան մտքի, կարծիքի: 
 Օրհներգուած Որդի Աստծու, 
 Ինչպէս մարմինդ ցորենի հացից ես հանդերձում` 
 Ուղիղ իմաստով եւ ոչ այլաբան, 
 Եւ խաղողի արիւնը` կայլակ քո կողից, 
 Իսկ ջրերի առատութիւնը` 
 Հոգեւոր ծննդի ու կեանքի արգանդ, 
 Նոյնպէսեւ անմահիդ փչմամբ մեզ տրուած հոգին 
 Սրանով, սրա մէջ արդիւնատրեցիր կեանքի երկունք, 
 Որից առաջացած կերպարանքը չի ձեւափոխուի 
 Անգամ հեթանոսութեամբ, 
 Ինչպէս չի երկրորդուի տեառնագրութիւնը 
 Խաչափայտի: 
 Տէր, խաւար երկրում նստածներիս 
 Քոյանման լոյս ծագեցրիր: 
 Որովհետեւ շնորհի այս կերպաւորումով 
 Աշխարհին ցոյց տուիր 
 Անհասիդ անպակասելի լրիւութիւնը 
 Եւ լուսաւորեցիր, որպէսզի տնանկը կարօտ չմնա 
 Եւ ոչ հարուստը մեծամտանայ, 
 Ինչպէս որ օդն է հաւասար բաշխւում, 
 Կամ արեգակի լոյսն է տարածւում, 
 Եւ կամ հոսում են վտակներ ջրի, 
 Որ երկրածիններին տալիս ես հաւասարաբար 
 Մանանայի զուգամասնութեամբ` 
 Փոքրերին աւելի, քան մեծամեծին: 

ԺԱ
 Իսկ այս նիւթի խորին խորհրդի տեսանելութիւնը 
 Բնականօրէն եւ հրաշապէս է բացատրւում, 
 Որ ոչ թէ երկմիտ հապշտապութեամբ 
 Անհաստատապէս իր տեղն է փոխում 
 Եւ ոչ նենգելով լքում է իր պահարանը, 
 Քանի որ ոչ օճառով է իսպառ հերքւում, 
 Եւ ոչ ինչ-որ ընդդիմակցից ողողուելով դուրս է ելնում: 
 Որովհետեւ ինչպէս պատահած գոյնը 
 Անհրաժեշտ բան է մարմնի էութեան համար, 
 Որ լինելով գոյացնում է, չլինելով ապականում, 
 Այդպիսի մի յարմարութեամբ այս իւղի զօրութիւնը, 
 Որը իր յատկութեան բերումով 
 Զբաղեցրած տեղից անբաժան է, 
 Դու կցորդեցիր մեզ հետ միասնաբար, 
 Տէր Յիսուս Քրիստոս, 
 Եղած իրի հետ միաւորեցիր եւ օրինակը` 
 Որովհետեւ աչքի տեսութեան եւ մտքին, ըղձին անիմանալին 
 Առաջ բերելով կերպաւորեցիր, 
 Երկրի պտուղներից ճզմելով ու քամելով, 
 Զարմանալի հրաշագործութեամբ 
 Պատրաստեցիր մեզ մատակարարելու: 
 Մանաւանդ որ ոչ թէ բազում եւ զանազան ծաղկանց 
 Խառնումով ու խմբակցութիւնով 
 Եւ բազմաբոյր այլայլումով` 
 Օծման այս իւղը հրահանգեցիր` 
 Ըստ հին ու ստուերական օրէնքի, 
 Այլ դա օրինակ համարելով 
 Եւ ինքդ խառնուեցիր 
 Վերնալոյս ձէթի այս մաքրութեանը: 
 Ու թէպէտ անճառելի են քո անուշ համեղութիւնները, 
 Եւ համեմատելի չեն այլ օրինակների հետ, 
 Այլ դաշտի ծաղիկը, հովտի շուշանը, 
 Ընտիր նարդոսը, եղեգնախունկը` 
 Հալվեով խառնած, 
 Քրքումի հաճելի բոյրով, 
 Փթթած ողկոյզի եւ ազնիւ գինու, 
 Ոչ սոսկ իւղի միութեամբ, 
 Պատշաճօրէն պատկերացար, 
 Փառաւորեալ եւ անքնին անուն, 
 Որ ամէն ինչ լիացնում ես 
 Եւ որեւէ բանի բնաւ չես կարօտում: 
 Ուստի ոչ թէ հակառակ առարկաների 
 Բռնօրէն խառնում, 
 Որ օրինակն է բաժան կամքերի, 
 Այլ յօժար սիրով մեր կողմից պարարւում ես 
 Դու աստուածապէս. 
 Մեզ համար ըստ մեզ պատկերանում ես 
 Կատարեալ վայելչութեամբ, 
 Եւ բարի լոյս, ջերմացնող հուր 
 Եւ սիրոյ տապ, 
 Առանց անգութ ցրտի շնչման, 
 Տեսնում են մաքուր մտքերը եւ ճանաչում 
 Ձէթի նիւթեղէն կաթիլների մէջ, 
 Որով հնարաւոր է իրօք Աստծուն միանալ: 
 Օծուած եւ Աստծուն որդեգրուած Սողոմոնի հետ 
 Հարսի բերանով երգում եմ երկնային փեսայիդ 
 Բարեբան գոհութիւն, 
 Մտքի ըղձանքով համբուրելով քո իւղերի հոտը, 
 Աւելի քան բոլոր խունկերը, 
 Եւ որպէս յաւիտենական կեանքի խօսք ունեցողի 
 Իմաստուն եւ աստուածաբան Աւետարանչի 
 Հոգելից խօսքի համաձայն, 
 Իւղերիդ բոյրով քո հետքով պիտի ընթանանք 
 Երեսներս լուանալով կեանքի ջրերով, 
 Որ վեր է քան այս օդի երկինքը, 
 Եւ գլուխս օծելով երկնային անապական իւղով` 
 Ուրախութեամբ քեզ ընդառաջ կգամ, 
 Զուարթօրէն եւ ոչ տխրութեամբ: 

ԺԲ
 Խնկելի իւղն այս, 
 Պաշտելի ու երանելի, 
 Սոսկ ուղեղի պահանոցը 
 Կամ գագաթի վարսերը օծելով օգուտ չի տայ, 
 Եթէ տէրունի կենսատու խաչովդ չտեառնագրուի 
 Զարմանահրաշ օրհնալոյս իւղն այս 
 Հրեային ու խուժին, հնդիկին ու բարբարոսին, 
 Սկիւթացուն ու հելլենին, 
 Դժնի դուժին ու արհավրատեսիլ 
 Սոսկավիթխար շնագլխին, 
 Ազատ տիրոջն ու ծառայածին ստրուկին 
 Քրիստոսեան դարձնելով` 
 Քո անուամբ է կնքում, ընծայում Սուրբ Հոգուդ 
 Եւ երկնային Հօրդ հարազատ որդի հաստատում: 
 Բազմատեսակ են սրա հրաշալիքները 
 Նախ` յարմարուած նիւթին, ապա` զօրութեանը: 
 Որովհետեւ ինչպէս փայտեղէն անօթը 
 Քանի չի օծուել, 
 Հեշտութեամբ ջարդւում է ու դառնում անպէտք, 
 Արժէզրկւում է, 
 Նոյնպէսեւ մարդը` չօծուած սրանով, 
 Հեշտութեամբ խորտակւում է 
 Եւ քեզնից հեռու լինելով` չի լուսաւորւում: 
 Յիսուս, սա քո մատն է, որով 
 Զարմանագործում ես հրաշալիքներ, 
 Որովհետեւ նրա անգծելի կազմութեամբ 
 Ու կարծր պահպանութեամբ պաշտպանելով 
 Ամենապատրաստ շրջաբերութեամբ 
 Ծածկում է այլեւայլ եկամուտ բաներից, 
Այնպէս որ սրա մաքրութեամբ օծուածը 
 Արեամբ չի ներկուի 
 Եւ չի այլայլուի տխուր գոյներով: 
 Եւ մանաւանդ իր թափանցել-խառնուելու յատկութեամբ 
 Հոգեպէս մտնում է մեր թանձր մարմինը, 
 Ու եթէ Սաղմոսողի անէծքը ձէթի պէս 
 Չարի բոլոր ոսկորներին է հասնում, 
 Որչափ առաւել Հոգիդ 
 Լոյսի սոյն ճարպով կեանք տալով ողջացնում է 
 Ներքին վէրքերը անտեսանելի, 
 Եւ այն խորքերից ազդումն է տալիս 
 Հագագի շունչին, 
 Ներգործելով ծայրանդամների վերջը, 
 Մոռացնել տալիս մարմնի մահուան արկածները, 
 Որովհետեւ, միշտ ահաւոր, տեր Յիսուս Քրիստոս, 
 Քո կենսարար զօրութիւնը խառնուած է սրան, 
 Եւ բնակւում է նրա հետ: 

ԺԳ
 Այս օծումը բարետեսիլ 
 Բռնամարտիկ, մերկամրցման ըմբիշները եւս ունեն: 
 Իբրեւ ճգնական հնարանքների զօրաւոր խթան, 
 Անբռնելի` հակառակորդի համար 
 Պաշտւում է օրէնքով, 
 Հզօր եւ ահարկու է դեւերի եւ հիւանդութեան դէմ: 
 Զի Եզեկիէլի բազմապաճոյճ պճնած խօսքով, 
 Որ հեգնում էր իմանալի փարաւոնին այլաբանօրէն, 
 Ողբական երանգներով. 
 "Երբ ստեղծուեցիր, ասում է, 
 Օծեալ քերովբէի դէմ կռուելու պատրաստուեցիր, 
 Ուր հրեղէն քարեր էին հաստատուած": 
 Օրհնաբանուած ահաւորութիւն, 
 Որ ձեռքդ հասնում է ամէն տեղ, 
 Խօսքով անճառելի եւ քննութիւնից վեր, 
 Մշտապէս խնկւում ես աւետարանով, 
 Իբրեւ օծեալ նորածին` Դաւթի քաղաքի մէջ, 
 Եւ քահանայապետի հարցին` թէ 
 "Դո՞ւ ես Օծեալը` օրհնեալի Որդին" 
 Պետրոսի երանելի դաւանութիւնն էր` 
 "Միակ օծեալը` կենդանի Աստծոյ որդին" 
 Իսկ թերահաւատ քննողները հարցնում են` 
 "Դո՞ւ ես օծեալը, ասա համարձակ" 
 Նաեւ քո կանոններից հաւատում ենք 
 Օծեալ ուսուցչիդ եւ բոլորի Տիրոջդ: 
 Սրանից առաջ Հերովդեսը օծեալ անունով 
 Քեզ էր փնտրում յայտնապէս 
 "Ի՞նչպէս ես գրում,- ասացիր ինքդ,- 
 Աստծոյ օծեալը եւ տէրը Դաւիթի, որդին անսկիզբ, 
 Որդի` ժամանակով": 
 Այսպէս ըմբռնեցինք վայելչաբար 
 Այս բացատրութիւնը, որ մեզ տալիս է 
 Խորհրդաւոր կոչման լրումը, 
 Որ նախապատիւ է [դարձնում] քրիստոնեաների վիճակը: 

ԺԴ
 Այնքան ահաւոր, միաժամանակ այնքան սուրբ է 
 Իւղի սոսկալի, խնկաւոր "օծութիւն" անունը, 
 Այնպէս որ, ոչ ոք երկրայիններիցս չի համարձակուի 
 Աստուած կոչուել, այլ` լոկ աստուածային, 
 Նոյնպէս չի կարող մարմնաւոր մէկը 
 Իրեն Քրիստոս համարել, այլ` լոկ քրիստոնեայ, 
 Դա անհնար էր եւ առաջին մեծ մկրտչին` 
 Ջրերով Հոգուն հրաւիրողին, 
 Որովհետեւ, ասում է, ես օծեալը չեմ, 
 Այլ ուղարկուած եմ նրա առջեւից: 
 Ինչպէս Մարկոս Աւետարանչի խօսքն է` 
 Սրանով էին շրջում առաքելական լծակիցները, 
 Իբրեւ Աստծոյ ձեռք, օգտուելով սրանից, 
 Քո անուամբ բուժում էին, առանց մարդկային դեղամիջոցի: 
 Քանի որ ինչպէս խաւարը լոյսից, 
 Հիւանդութիւնը առողջութիւնից, 
 Գիշերն օրուանից ու մահը կեանքից, 
 Այդպէս եւ այս տիրապարգեւ նիւթից 
 Մերժւում են չարի բոլոր հանգամանքները, 
 Խափանւում են եւ իսպառ վերանում: 
 Քանզի ինչպէս որ զազիր ճանճերը, 
 Սարդեր, զեռունները ականջամուտ, 
 Իբրեւ թոյնից` սպառւում, պակասում են այս նիւթից, 
 Այդպէս այս իւղը երբ զօրանում է 
 Օրհնութեան շնորհիւ` ե՛ւ դեւերին է հալածում, 
 Ե՛ւ չարքի մուրհակներն է ոչնչացնում, 
 Եւ մահավճիռն է պատռում: 
 Աւազանը կատարեալ է լոկ օծման օգնութեամբ: 
 Թէ՛ աւազակներից մահացու խոցուած 
 Առաջին մարդուն տրուեց փրկութեան այս դեղը, 
 Թէ՛ Յակոբոսի եւ Իսրայէլի անբոյժ վէրքերին 
 [Իբրեւ դեղ] այս պատուական իրը յիշուեց: 
 Այս իւղն էր փափագում Դաւիթը յարակայ յոյսով 
 Իբրեւ պտղաւետ ձիթենի Աստծոյ տան մէջ, 
 Այնժամ մերժելով թլփատութիւնը` 
 Գուշակեց շնորհը մկրտութեան: 
 Եւ ինչո՞ւ եմ ես ճառում սրանից, 
 Կարծելով` կարող եմ սպառել նիւթը, 
 Մինչդեռ վերիններն իսկ ի զօրու չեն 
 Մասնակիօրէն բացայայտել այս խորհուրդը, 
 Եւ կամ` էապէս: 

ԺԵ
 Փառք քեզ միշտ եւ ամէն ինչում, անմահ թագաւոր, 
 Այժմ իմ երգած օրհնաբանութեամբ, 
 Որ արեցիր, կատարեցիր ինձ համար, 
 Բարեխնամ, գթած եւ ներողամիտ, 
 Հարուստ եւ առատ, ամենայաղթող, 
 Հայրերից սկսած` օրինակ տուիր, 
 Լրման հասցրիր իսկութիւնը ճշմարտապէս: 
 Դու` բնութեամբ` լոյս ես եւ արեգակ մշտապայծառ, 
 Եւ աշակերտներիդ դասը լոյս անուանեցիր, 
 Որով երկրի բոլոր արարածներին 
 Նրանց երջանիկ շնորհի շողերով լցրիր: 
 Մէկից անուշ իւղ ստացար ոտքերիդ` 
 Նշան, որ ընդունելի են քեզ ուղղուած խնդրանքները, 
 Եւ մի այլ պոռնկից` գլխիդ, 
 Նշանակ մեր հանդէպ գթառատ սիրոյդ: 
 Անսահմանելիդ մշտափափագ բաղձանքով հոտոտեց իւղն այս, 
 Հաստատուն ուխտով սահմանածդ մշտակայ օրէնք օրհնաբանելի` 
 Կեանքի պատգամներ քոյահրաման 
 Քարոզելու աշխարհով մէկ 
 Արժանաւորութիւնը համեստ իւղի` 
 Ի զարմանս հրաշքը լսողների, 
 Ի յուսադրութիւն գալիք սերնդի: 
 Դուք սրբից ունէք օծութիւնը` 
 Ասաց երջանիկն առաքեալներից, 
 Մեկնաբանելով օծման խորհուրդը, 
 Որ տալիս ես մեզ կենդանարարիդ 
 Անպակաս էութեան առաւելութիւնից: 
 Ուստի գերազանցօրէն քեզ նմանատիպ եւ յարմարաւոր 
 Լոյսիդ եւ Սուրբ Հոգուդ, 
 Օրհնութեան կաթեցումն այս, որ սրսկւում է մեզ վրայ անսպառ, 
 Նաեւ Լոյս է կոչւում, 
 Իբրեւ ստեղծուածներից առաջինը 
 Եւ արաչութեանդ պատկերակից, 
 Որով հալածում ես մեղքի խաւարը: 
 Իսկ Հուր է կոչւում, որովհետեւ 
 Ամէն տեսակ տարրերի հետ 
 Հաւասարապէս զուգաւորւում է` 
 Բաշխուած յայտնապէս, թէ ծածուկ, 
 Լուռ, թէ հռչակուած, 
 Ու թէ չբախուի հակառակորդի` 
 Չի բաղձա բորբոքուել ինքնասաստ կամքով: 
 Նաեւ` Օծումն, որ արքայաբար 
 Որդեգրելով, քեզ հետ միասին` 
 Մատուցես Հօրդ ի ժառանգութիւն, 
 Ողորմութեանդ [այս] ազգակիցը 
 Մեր մէջ նկատուի անեղծանելի, 
 Որպէսզի փայլենք գալիք փառքի մէջ: 
 Կոչւում է Հոգի, 
 Որպէսզի խաբեութեան հետքը մաքրելով, 
 Որ բանսարկուի ներգործութեամբ էր, 
 Նոր փոփոխուելով 
 Երկնային Հօրդ երկրպագենք 
 Հոգով եւ ճշմարտութեամբ 
 Յոյսի հաւատքով քեզ հետ բեւեռուած, 
 Ամենապարգեւ: 

ԺԶ
 Ահա արդարեւ ճշմարտագունեղ 
 Այս լուսապատար, խնկալից իւղը 
 Վերնայնիդ սիրոյ արտացոլումն է, 
 Որի համար եւ Պօղոսը պատշաճ դատեց 
 Գոհաբանական ճառի մէջ ասել յայտնապէս. 
 Ով մեզ օծեց ձեզ հետ միասին ի Քրիստոս Յիսուս` 
 Աստուած է, որ եւ կնքեց մեզ եւ մեր սրտերին 
 Հոգու առհաւատչեան տուեց 
 Ու նաեւ ասաց. Մի՛ տրտմեցնէք 
 Աստծոյ սուրբ Հոգին, 
 Որով կնքուելու էք փրկութեան օրը 
 Պատկառելի եւ անուանելի է 
 Այս օծութիւն հորջորջումը 
 Ինչպէս հին օրէնքում, 
 Առաւել եւ նորում: 
 Տիրական տնօրինութիւններիդ ու չարչարանքիդ 
 Անցած խորհուրդն է ակնյայտ դարձնում 
 Դաւթեան սաղմոսի այն ասոյթը, թէ` 
 Տիրոջ եւ իր Օծեալին դէմ 
 Հաւաքուեցին, կուտակուեցին 
 Իշխանները ժողովուրդների: 
 Մեծ մարգարէութիւնն էր ակնարկում 
 Մոլեգնաչար հրեաների խմբի` 
 Անջնջելի արեանդ մեղքի տակ մտնելը, 
 Երբ հանդգնեցին տէրութեանդ դէմ. 
 Ո՞վ է, որ ձեռք պիտի մէկնէ Տիրոջ օծեալին 
 Եւ քաւութիւն գտնի: 
 Որովհետեւ թէպէտ Սաւուղը 
 Իր ազգակցի ձեռքով սպանուեց, 
 Օտար ազգերի ամօթն ու նախատինքը 
 Իսպառ չմերժեց [նրանց], 
 Մինչեւ որ Աստծոյ արեանդ հաղորդուեցին: 
 Ապագայի մեծ յիշողութեան գրաւական են 
 Աղօթանուէր աղերսանքներն այն, 
 Որ ասում էր իր սաղմոսով. 
 Յանուն քո սիրելի Դաւթի 
 Երես մի՛ դարձրու քո օծեալից: 
 Ու դարձեալ. նայիր եւ տես քո օծեալի երեսը, 
 Եւ Ողորմութիւն արա օծեալիդ: 

ԺԷ
 Քրիստոս, երկրպագելի պարգեւն է ձեռքիդ 
 Լուսակիր հիւթն այս, 
 Եւ արքայական իր ճոխութեան մէջ 
 Չի տեսնում ուրիշ բարձրութիւն մի մեծ, 
 Քան քո անունից ասուած քո խօսքը. 
 Գտայ իմ ծառա Դաւթին 
 Եւ իմ սուրբ իւղով օծեցի նրան: 
 Ըստ սովորութեան յիշելով եւ համբուրելով 
 Քո լուսեղէն օծութիւնը, 
 Տէր Յիսուս Քրիստոս, 
 Քեզ ճանաչում ենք` 
 Անփոփոխելի մշտնջենութիւն, 
 Դու ես ամէնը, ամէն ինչի մէջ, 
 Միակ թագաւոր թագաւորութեանց, 
 Եւ իւղուածների ճշմարիտ օծեալ, 
 Երեկ եւ այսօր 
 Փառաբանուածդ երկրպագութեամբ: 
 Ինչպէս պատրոյգը ճարպի մէջ թրջուած 
 Նշողում չունի` մինչեւ չվառուի, 
 Այդպէս եւ լոյսի այս օծութիւնը` թափուած մեզ վրայ, 
 Ապագայում է լուսավառուելու: 
 Սա [օծման] մէկին բացատրութիւնն է` 
 Նախնիներից մինչեւ օրս, 
 Բարենշան օրինակով մի յարմարած, 
 Հրաշապայծառ գոյնով ներկած: 

ԺԸ
 Արդ, պատճառը ապրեցուցիչ վեհագոյն մասանց, 
 Աստուածային արարչութեանդ հարազատների, 
 Առանց որի հնարաւոր չէ քրիստոնեայ լինել, 
 Եւ կամ անուանուել Նազովրեցի, 
 Կամ յիշատակուել Յուդայի որդի, 
 Խրախոյս կարդալ յանուն Յակոբի Աստծու, 
 Այս ձէթի հիւթը, որի մէջ 
 Միաւորւում է սուրբ Երրորդութիւնդ, 
 Շնորհքի ճառագայթ, շուքը մեր դէմքի, 
 Նկարագիրը մեր երեսների, բարեձեւութիւնը պատահմունքի, 
 Աչքերի լոյսը, բիբերի տեառնագրութիւնը, 
 Այտերի վայելչութիւնը, կերպարանքի զարդը, 
 Շրթունքների պահպանարանը, 
 Հանդերձիչը կրօնների, 
 Վարքի յարմարիչ, հաւաքման շաղկապ, 
 Անձանց զօրութիւն, ընդդիմացող ուժ, 
 Հուռութ խափանող, հմայանք քակտող, 
 Ձեռնածուների հալածիչ, կախարդների խայտառակիչ, 
 Աղանդները բացայայտող, դեւերին յաղթող, 
 Ցաւեր փարատող, կնքուածներին սրբագործող, 
 Նորադարձների տենչանք, անիմանալի` իմաստուններին 
 Ապշութիւնը հեթանոսների, անհաւատների նախանձը շարժող, 
 Գաղտնիքները բացայայտող, 
 Յարգանք` նուաստներին, փառք` ստրուկներին, 
 Պճնումն կանանց, աճումն մանկանց, 
 Ծերերի հրճուանք, նուիրուածների ձեռնադրութիւն, 
 Զգուշացում մաքուրներին, պսակ թագաւորներին, 
 Ճոխութիւնն արքաների եւ կայսրերի մտադրութիւն, 
 Քանի որ կնքուած ամանը ցոյց է տալիս 
 Պարունակութեան մեծագնութիւնը, 
 Նաեւ մեզ տրուած շնորհի բարձրութիւնը` 
 Սրանով ծածկուած քո անուամբ, 
 Աստուած տէր Յիսուս Քրիստոս, 
 Վայելուչ ինչ-որ համեմատութեամբ 
 Դառնում է ճանաչ: 
 Իսկ նրա անունը նոյն հորջորջումով, 
 Ըստ հոգելից իմաստունների, 
 Դեռ եգիպտացիներից սկսած 
 Բացայայտում է իրի պատկերը` 
 Ահեղ խորհրդի կերպարանքը: 

ԺԹ
 Չէ՞ որ միւռոնը այս օրհնաբանուած, 
 Որ մարգարէն նախապէս աղերսելով 
 Աչքի լոյս էր խնդրում, 
 Քերթողական խօսքով բացատրած` 
 Հոմերոնը թարգմանւում է "իմ մայր", 
 Այսինքն, որ մեր բնութիւնը ուժգնօրէն ձգող, 
 Եւ կայունացնող չքնաղ փոփոխմամբ 
 Հոսուն ջրերը լուսաւոր աւազանի, 
 Եւ կաթ մածուցող մակարդի նման 
 Իր մէջ է հաստատել վայրենութիւնս 
 Եւ հեղեղը աղբիւրների մշտահոս: 
 Իսկ մառնամուտը նոյնպէս միւռոն է նշանակում, 
 Մի այլ բառով արտայայտուած, 
 Այսինքն` մթին, որ խաւարչուտ է 
 Եւ ծածկուած է, անտեսանելի: 
 Օտարացեղ չէ այս դիմառնական կոչումը բառիս, 
 Քանի որ իրօք անուն է դրւում իրին համաձայն 
 Եւ անքննելի է խորութիւնը այս, 
 Քան թէ ամէն մի սրբութիւն սրբոց: 
 Քանի որ ոչ թէ ջրի նման է աղտը լուանում, 
 Կամ սիրտն ամրացնում հացի բնութեամբ, 
 Այլ նորոգ ինչ-որ մի յարմարութեամբ 
 Տնօրինապէս տեառնագրւում է զգայարաններին, 
 Սակայն վերնական անհասութեամբ 
 Ունի անուն անքննելի: 
 Եւ ինչպէս ասւում է` Աստուած անմատոյց 
 Լոյսերի մէջ է, իսկ անսահման փառաւորութեամբ 
 Անբաւ խաւարում ծածկուած է անտես: 
 Արտաքուստ փակուած` հասու չենք նրան: 
 Նոյն կերպ է եւ այս ծորումը լոյսի 
 Որոշ ճարտար լեզուներից 
 Պատշաճ ասութեամբ անուանագրուած` 
 Մռայլ է կոչւում, 
 Քանի որ անհնար է 
 Երկրածին բնութեամբ իսկութիւնն զգալ: 
 Իսկ իր մէջ հարստաբար ու տիրականապէս 
 Երկու աստծոյ անուն է կրում: 
 Եւ բարձրեալի անուանը նմանուելով 
 Կրկնակի է մեծանում այս իւղը` 
 Նուիրագործուած ամենաբուրեան ազնիւ կնդրուկով, 
 Զի Աստուածը մեր սպառիչ կրակ է ըստ Մովսէսի, 
 Ու նաեւ լոյս է, ըստ Յովհաննէսի, 
 Ուստի Եսային ճշմարտօրէն է սրան ակնարկում` 
 Լոյսն Իսրայէլի հուր պիտի դառնա: 

Ի
 Դարձեալ նոր ձեւով ներկայացնեմ` 
 Իրը յայտնելու նոր մի պատկերով, 
 Չմոռանալով իմ նողկութիւնը, 
 Որը քաղցրացաւ գթութեամբ մեծիդ` 
 Նորից ու նորից գովեստով օրհնել: 
 Մեռայ` դառնութիւն է նշանակում, 
 Տաժանելի կիրք եւ չարչարանքներ: 
 Միւռոն` մեր լեզվով թէ ստուգաբանենք, 
 Պիտի թարգմանենք մահ-մեռելութիւն: 
 Որովհետեւ այս հոգեւոր օծմամբ 
 Մենք կտրւում ենք սնոտիասէր, 
 Մահակերպարան, տաղտուկ ու զազիր 
 Հեշտութիւններից հակառակուողի, 
 Որ օդախոնաւ մեղկութիւններով, 
 Ինչ-որ ջրացիր մի խոնաւութեամբ 
 Աղաւաղում են հունչը քնարի իմ լսողութեան, 
 Թմբուկ-թաղանթի ներդաշնութիւնը 
 Ուժգին հնչումով մի անվայելուչ 
 Ներքեւ է ձգում, մատնում կորստեան 
 Հեռանկարը մարդուս գոյութեան: 
 Դարձեալ, վերստին յուսով ենք կապւում 
 Քո խաչի անճառ խորհրդին, Քրիստոս, 
 Դու, որ միշտ ողջ ես` մահով մկրտուած, 
 Աստուած, եւ հաղորդ քո խրախոյսով` 
 Սրանով ենք մենք հաղորդւում կեանքիդ, 
 Եւ` բոլորովին անբաժանելի: 

ԻԱ
 Յիսուս, չորս կողմից դրոշմած այս իւղը 
 Բարձրեալիդ խաչի պէս հաստատում է 
 Կեցուցչիդ զուգափառ եւ նմանատիպ արեան շնորհը, 
 Եւ մեծարում է` 
 Նոյն անմերժելի փառքով պսակուած: 
 Ծառն այդ կոչւում է օրհնեալ իւղի փայտ, 
 Ըստ մարգարէի կանխասացութեան, 
 Դա սովորական անտառի տունկից կազմուածը 
 Հզօր մի ուժով փրկում է չարի նենգ արկածներից 
 Եւ օտարոտի մտածումներից, 
 Վերադարձնում է քեզ` ստեղծողիդ, 
 Հասցնում նրան կեանքի նոյն նիւթին: 
 Եւ մեր մտքի պատուհանը մշտաբաց ու դիւրաթափանց 
 Տեառնագրում ենք յանուն ահաւոր մեծիդ զօրութեան, 
 Որ զգայարանքս խոհականօրէն զգաստանան քեզնով, 
 Իբրեւ ըղձական օթեւան Հոգուդ, 
 Եւ խաւարահողմ խարդախող չարի 
 Խաբեութեան դէմ անհաղորդ մնան: 
 Զսպուած այս լոյսով` կենտրոնանում ենք, 
 Երեկոյան պաշտամունքի 
 Գոհաբանական նուագերգութեան, 
 Աստղերի հետ, որ նշանն են 
 Մեր մէջ վառուող քո շնորհի: 
 Սրանով են եւ փրկութեան բարի յուշարկումները 
 Տնկւում մեր սրտում ու պտղաբերում, 
 Քո մեծ գալստեան վերջին գիշերի 
 Ընթրիքի համար 
 Այս լոյս ճրագն ենք, ահա` կիրառում: 

ԻԲ
 Իսկ այժմ տառաթուերի գումարով դիտենք. 
 Թէ քսանը չորսով մենք բազմապատկենք, 
 Եւ գտնենք տառը քսաներկուերորդ` 
 Կբացատրենք խորին իմաստը [սրբալոյս] իւղի, 
 Որ թարգմանւում է ճաշակ հեշտալի, 
 Եւ պատրաստում ենք այն ընկալելումենք ամբողջապէս: 
 Երբ ութսուն նշող գրի փոխարէն դնենք չորս հարիւրը, 
 Ստուգաբանենք` 
 Ձէթի անուան հետ նիւթ է ստացւում, 
 Որ կերպարանքն է թթու խմորի: 
 Սա զանգուածն իրեն ենթարկել գիտէ, 
 Որ ոչ թէ քիչն է շատի ընդերքում, 
 Այն ամէն ինչը իր կողմն է ձգում` աճեցնելով, 
 Ինչպէս ասում է աւետարանը: 

ԻԳ
 Այս համեստ իւղը միշտօրինակն ու նմանութիւնն է 
 Համբարձման եւ խոնարհութեան: 
 Երբեմն իբրեւ կակուղ պատառ է տրւում, ընկալւում, 
 Համակշիռ ու յարմար խօսքի պէս, 
 Երբեմն, սակայն, գերափառ է նա, 
 Բոլոր լուծական, հոսանուտ, ծորող նիւթերի վրայ 
 Շրջում է իբրեւ 
 Այն հրաշափառ խորհրդի պատկեր: 
 Երբ որ լցւում է կաշուէ պարկի մէջ` 
 Ոչ թէ գինու կամ ջրի պէս թրջում, 
 Այլ պահպանում է հին պատշաճ ձեւը: 
 Այսպէս ստանալով առաւելական 
 Այս բարիքը քո, 
 Որդիդ կենդանի Աստծու, 
Սրբանուէր այս օծելութիւնը 
 Մեր ճակատին ենք գրում քո արեամբ, 
 Ու քո Հոգով տպաւորում ենք մեր սրտում, 
 Եւ հաւատում ենք խորապէս, 
 Որ նա մի օր թէ յայտնուի 
 Բազմաճաճանչ շառայլներով` 
 Տարածուելու բազմատեսիլ, 
 Զարմանահրաշ ընդլայնումով, 
 Լոյս կընծայէ գալիք օր ու սերունդներին: 
 Երջանիկ ու վերնանշոյլ ճարպն հոգեւոր 
 Թող իմ դէմքին քո նշանով լուսավառուի: 

ԻԴ
 Եւ կարծես անհաս, անըմբռնելի 
 Մեծ զօրութիւնն այս 
 Մտքի սլացքի թեթեւ թեւերով, 
 Որ շա՜տ, շատ վեր է մեր ըմբռնումից, 
 Անկանգ շարժումով, անհետ փախստեամբ 
 Ու լայն տարածքով տարաբաժանուած, 
 Թաքնուեց ինձնից եւ չօրինակուեց, 
 Կամ զուգորդաբար չնմանակուեց, 
 Կամ սահմանումով չձեւակերպուեց, 
 Եւ չկշռուեց զուգակցի չափով, 
 Այլ աստուածային խաչի նշանիդ հաւասարութեամբ 
 Եւ, կեցուցիչ, քո արեան հետ միայն 
 Հոգեւորապէս գերազանց եղաւ: 
 Եւ հիմա օրհնիր մեզ, տէր, սրանով: 
 Նաեւ ահաւոր, լուսեղ, երկնային եւ զարմանալի 
 Քո անունը, Տէր, թող փառաբանուի, 
 Մաքրակրօնների բուրվառով խնկուած, 
 Սուրբ, սուրբ անքնին, անպատում, բարձրեալ, 
 Ողորմած, երգուած, ճշմարիտ, 
 Բարերար եւ սուրբ, 
 Սրանով փրկագործիր, եւ քաւութիւն տուր, 
 Բժշկութիւն պարգեւիր, շնորհով օժտիր, 
 Առատաձեռնիր, ով երանութիւն: 
 Օծուելով երկնանձրեւ լոյսի այս ձէթով` 
 Անարատ լինեմ, 
 Իւղուած բանաւոր այս յենքի մէջ թող 
 Մեղքի բիծն անգամ չտխրեցնէ, 
 Որ հոգուս կերպը մնայ անարատ: 
 Եւ թող բոլորը, որ կմօտենան օծուելու սրանով` 
 Հարսնապաճոյճ վեհութիւնով գեղազարդ, 
 Սուրբ վայելչութեամբ ու երջանկօրէն 
 Հոգով զարդարուեն: 
 Թող այս լուսափառ եւ աստուածատուր 
 Կրակը իրեն մօտեցողներին լինի կրկնեռաց 
 Եւ բարեփափագ ջերմութեանու յօրինուածքի երկաթ, 
 Որով ամբողջովին, ամենապատրաստ պնդութեամբ 
 Քո կարծր վէմի վրայ յարակայ 
 Միշտ արձանանում, 
 Աներկբայօրէն քեզ որդեգրուած: 
 Ով Սրանով զինուի` 
 Նշանակ լինի երկնամրցանակ այս մեծ պարգեւին. 
 Ո՛չ ջրով թրջուի, ոչ այրուի հրով, ոչ ցրտահարուի, 
 Ո՛չ վնասաբեր հողմն իրեն մարէ, 
 Ո՛չ աղտեղանայ ինչ-որ ուրուական պղծութիւններից, 
 Եւ պահուածները չարին չմատնէ, 
 Ո՛չ աշխարհից հեռանալիս անմտաբար 
 Դուրս նետել կեանքի գանձերն ամբարուած, 
 Եւ քո թեւերի օգնութիւնից զուրկ չմնալ [հանկարծ], 
 Մեր մէջ էացած [սուրբ] օծութիւնից 
 Անմաքրութեամբ չմերկանալ: 
 Այլ քո հաճութեամբ կիզուենք նրանով, 
 Պարարուենք իրմով եւ լուսաւորուենք, 
 Նրանով ազատուած եւ արդարացուած, 
 Պսակուած ու թագաւորած: 
 Եւ քեզ, միակիդ, միակ օծեալիդ 
 Բոլորի երգը օրհնաբանական, 
 Եւ լեզուների փառատրութիւնը, 
 Հնչմունք ձայների, հանդիսաւոր գովք, 
 Եւ շրթունքների բարեբանութիւն, 
 Սրբաբանութի՛ւնը սաղմոսների 
 Հօր եւ սուրբ Հոգու հետ 
 Յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

ԲԱՆ ՂԴ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Աստուա՜ծ յաւիտենական, բարերար եւ ամենակալ, 
 Ստեղծող լոյսի եւ յօրինող գիշերի, 
 Դու կեանք` մահուան մէջ եւ լոյս` խաւարում, 
 Յոյս` սպասողների եւ համբերութիւն տարակուսեալների. 
 Որ ամէնարուեստ քո իմաստութեամբ ստուերը մահուան փոխում ես այգի, 
 Աննուազ ծագում եւ անմայրամուտ արեգակ, 
 Զի գիշերուայ մութն անզօր է իսպառ քողարկել փառքը քո տէրունական, 
 Որին ծնրադրում են արարածներն ու երկրպագում` 
 Երկնաւորներն ու երկրաւորներն եւ սանդարամետականները բոլոր: 
 Դու լսում ես հեծեծանքները կապեալների, ունկնդրում խոնարհների աղօթքին 
 Եւ ընդունում ես նրանց խնդրանքները, 
 Աստուած իմ եւ թագաւոր իմ, կեանք իմ եւ ապաւէն իմ, 
 Յոյս իմ եւ վստահութիւն իմ, 
 Տէ՜ր Յիսուս Քրիստոս, Աստուած բոլորի, 
 Սրբերի սրտում հանգչող սո՛ւրբդ դու, 
 Մխիթարութիւն վշտերի եւ քաւարան մեղաւորների, 
 Որ գիտես ամէն ինչ` նրանց լինելուց առաջ: 
 Ուղարկի՛ր պաշտպան զօրութիւնն աջիդ 
 Եւ գիշերային երկիւղից ու չար դեւից ինձ փրկիր, 
 Որպէսզի յիշատակը սոսկալի եւ սուրբ քո անուան 
 Միշտ համբուրելով հոգուս շուրթերով` 
 Ըղձական շնչով ապրեմ պահպանուած բոլոր նրանց հետ, 
 Որոնք անդադար ի բոլոր սրտէ քեզ են կանչում, Տէ՜ր: 

Բ
 Եւ դրոշմից խաչի քո նշանի, 
 Որ աստուածային արեամբդ ներկելով դու նորոգեցիր, 
 Եւ մկրտելով մեզ որդեգրեցիր, 
 Եւ նկարեցիր ու յօրինեցիր պատկերիդ փառքով,- 
 Պարգեւներով այդ աստուածային թող ամօթահար լինի սատանան, 
 Մեքենայութիւնները քանդուեն թող ու որոգայթները վերացուեն, 
 Մարտնչողները պարտուեն թող որ, եւ թող չլինեն զէնքեր սայրասուր, 
 Մշուշը ցնդի, մութը փարատուի, մառախուղն անցնի: 
 Բազուկդ հովանի լինի թող եւ աջդ կնքի. 
 Քանզի գթած ես դու եւ ողորմած, 
 Եւ քո անունով են կոչւում ծառաներդ 
 Եւ քեզ` Հօր ու սուրբ Հոգուդ հետ յաւե՜րժ փառք, իշխանութիւն:

ԲԱՆ ՂԵ
Ա
ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ 

 Արեգա՛կ արդար, օրհնեալ ճառագայթ, պատկեր լուսեղէն, 
 Փափագ անձկալի, անքնին բարձրեալ, անպատում զօրեղ, 
 Բարու բերկրութիւն, յուսատու տեսիլ, գովեալ երկնաւոր, 
 Թագաւոր փառաց, Քրիստոս արարիչ, խոստովանեալ կեանք, 
 Եղկելուս բազմավրէպ եւ սխալներով լի այս շարադրանքի 
 Պակասները դո՛ւ լրացրու խօսքով քո ամենազօր 
 Եւ այն մատուցիր որպէս հաճելի աղերս բարձրեալ Հօրդ: 
 Դու ինձ համար անէծքների փորձութեան ենթարկուեցիր` 
 Կերպարանքովդ նմանուելով ինձ, կենա՜ց օրհնութիւն, 
 Բարեխնամ տեսուչ երկնայինների եւ ողջ երկրայնոց: 
 Զի թէ յանձն առար մեռնել ինձ համար, 
 Աստուա՜ծ բոլորի, 
 Ո՛րքան աւելի պիտի ուզենաս կարեկցել եւ այժմ ինձ, տառապալից տագնապահարիս, 
 Ազգակցիդ մեզ` մեզնից մարմնացեալ, 
 Մեղապարտիս հետ միշտ աղօթելով 
 Հօրդ համապատիւ: 

Բ
 Եւ պատուական արեանդ միջնորդութեամբ, 
 Որ մատուցւում է միշտ առաքչիդ կամքին ի հաճութիւն` 
 Թող վերացուեն վտանգները մեղաւոր դատապարտեալիս, 
 Պարտքերը զիջուեն, ամօթը փարատուի, 
 Մոռացուեն խայտառակութիւններն ու դատավճիռն ի բարին փոխուի, 
  Սատակեն որդերն, ու լացը վերանայ, 
 Դադարի կրճտումն ատամների թող, 
 Ողբերն սպառուեն, 
 Արտասուքները ցամաքեն թող որ, սուգը հեռանայ, 
 Խաւարն հալածուի, ու հուրը սաստիկ մարի, մոխրանայ, 
 Եւ բազմապիսի տանջարաններն ի բաց մերժուեն: 

Գ
 Եւ թող բոլորին կեանք կամեցողիդ ու պարգեւողիդ գթութի՜ւնը գայ, 
 Թող լոյսդ ծագի, փրկութիւնդ փութայ, օգնութիւնդ հասնի, 
 Այցելութիւնդ ժամանի, եւ ողորմութեանդ ցողը կանխահաս 
 Թող որ շտապի` յոյժ թշուառութեամբ մահուան վիհն ընկած 
 Իմ ոսկորների պապակ անդաստանը ոռոգելու: 
 Կենարար արեանդ բաժակն երկնաւոր, որ պատարագւում է միշտ, անսպառ 
 Յանուն ննջեցեալների հոգու փրկութեան եւ կենաց, 
 Թող ծաղկեցնի եւ պտղաբերի լուսաւոր օրուանդ համար մշակուած դաշտն իմ մարմնեղէն, 
 Որպէսզի նրա մեղքով իսպառ մահացած հոգիս, 
 Քո շնորհիւ, գթա՜ծ, քո մէջ զօրացած, 
 Եւ մեղքերից ազատ, անմահ կենդանութեամբ 
 Նորոգուեմ արդարների յարութեան օրը` 
 Հօրիցդ օրհնուած, 
Որի հետ փառք քեզ եւ քո սուրբ Հոգուն 
Եւ բարեբանութիւն վայելչական գոհութեամբ, 
Այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն: