«Գոհութի՛ւն մատուցեցէք Ամենակալ Տիրոջը, քանզի քաղցր է նա, եւ 

յաւիտենական է նրա ողորմութիւնը»։

Երեմիայի Գլուխ ԼԳ

 Հնազանդությունը սեփական կամքի անմնացորդ մերժումն է, որն ի հայտ պիտի գա մարմնավոր գործերում, կամ հակառակը՝ հնազանդությունը մարմնավոր անդամների մահացումն է՝ կենդանի մտքի առկայության դեպքում: Հնազանդությունը կամավոր մահ է, խորթ կյանք՝ հետաքրքրությունից, անտխրություն դժբախտության ժամանակ, անվախություն՝ մահվան հանդեպ, անխափան նավարկություն, քնածների ճանապարհորդություն: Հնազանդությունը սեփական կամքի գերեզման է և խոնարհության հարություն: Հնազանդը, ինչպես լեռ, չի հակաճառում, չի քննարկում ոչ բարին, ոչ էլ թվացյալ չարը, քանի որ այդ բոլորի համար պետք է պատասխան տա նա, ով լուսաշնորհապես մահացրել է հնազանդվողի անձը: Հնազանդությունը քննարկման հետաձգում է՝ մտքի հարուստ պաշարների առկայության դեպքում (Հովհաննես Սանդուղք):

              

        

 

       Աստված ուզում է, որ խնդրենք Իրենից` մեզ օգնել ու միջամտել, 

       որովհետև հարգում է մեր ինքնիշխան կամքը:

      Սբ. Պաիսիոս Աթոսացի

Մի անգամ սատանան ինձ հայտնվեց ու ասաց.

- ես Քրիստոսն եմ, երկրպագիր ինձ։

Պատասխանեցի.

- Ես իմ Քրիստոսին միշտ եմ երկրպագում։

Եվ եթե Քրիստոսը լինեիր, չեիր պահանջի, որ քեզ երկրպագեն։

Սբ. Պաիսիոս Աթոսացի

 

Երանի նրան ով իր մեղքերի համար,

այս կյանքում է հատուցում։

Հոգևոր Գրադարան